Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Puławach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2025 roku

Sąd Rejonowy w Puławach III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Teresa Czajewska

Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Grzęda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2025 r. w P.

sprawy z powództwa Z. W., w imieniu której działa przedstawicielka ustawowa A. W.

przeciwko R. L.

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa alimenty od pozwanego R. L., PESEL (...), ostatnio zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 21 października 2021 roku w sprawie sygn. akt III C 665/21, na rzecz jego małoletniej córki Z. W., urodzonej (...) w P., PESEL (...), z kwoty po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie do kwoty po 1000 zł (tysiąc złotych) miesięcznie, płatne z góry do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej A. W., PESEL (...), do dnia 10 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości określonej w obwieszczeniu Ministra Sprawiedliwości ogłoszonego na podstawie art. 481 § 2 ⁴ kodeksu cywilnego w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 29 marca 2024 roku;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  wyrokowi w punktach I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

IV.  koszty procesu między stronami wzajemnie znosi;

V.  przyznaje kuratorowi dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego R. L. – adwokatowi R. B., prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w P., przy ul. (...), wynagrodzenie w kwocie 118,08 zł (sto osiemnaście złotych i osiem groszy), zawierającej 23 % podatku VAT, którą nakazuje wypłacić z sum budżetowych Skarbu Państwa;

VI.  koszty sądowe przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt III RC 83/24

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 29 marca 2024 roku (data prezentaty), przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki, A. W., wniosła o podwyższenie alimentów od pozwanego R. W., zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Lublinie III Wydział Cywilny Rodzinny z dnia 21 października 2021 roku (sygn. akt III C 665/21) na rzecz małoletniej córki Z. W., urodzonej w dniu (...), z kwoty po 700 zł miesięcznie do kwoty po 1200 zł miesięcznie, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej A. W., do dnia 10-go każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w wysokości określonej w obwieszczeniu Ministra Sprawiedliwości wydanym na podstawie art. 481 § 2 ⁴ kodeksu cywilnego w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia wniesienia pozwu. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że aktualnie pozwany nosi nazwisko (...). (pozew – k. 4-7)

W dniu 10 grudnia 2024 roku pełnomocnik przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki wniósł o ustanowienie dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego R. L. kuratora procesowego, celem reprezentowania go w niniejszym postępowaniu. (wniosek – k. 107)

Zarządzeniem z dnia 12 grudnia 2024 roku został ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego R. L. kurator procesowy w osobie adw. R. B., celem reprezentowania interesów pozwanego w niniejszej sprawie. (zarządzenie – k. 109)

W odpowiedzi na pozew z dnia 16 stycznia 2025 roku kurator procesowy dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego R. L. oświadczył, iż nie uznaje powództwa i wnosi o jego oddalenie w całości. (odpowiedź na pozew – k. 114-115)

Na rozprawie w dniu 19 marca 2025 roku pełnomocnik przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki popierała powództwo. Kurator procesowy pozwanego nie uznawał powództwa, wnosił o jego oddalenie, ponadto wnosił o przyznanie mu kosztów wynagrodzenia dla kuratora, oświadczając, że nie zostały one pokryte w całości ani w części.

(protokół rozprawy – k. 144-145)

Sąd Rejonowy ustalił następujące fakty, mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 21 października 2021 roku w sprawie z powództwa A. W. przeciwko R. W. o rozwód - sygn. akt III C 665/21 - zobowiązał obie strony do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania wspólnego małoletniego dziecka i z tego tytułu zasądził od pozwanego R. W. na rzecz jego małoletniej córki Z. W. alimenty w kocie po 700 zł, płatne do 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie terminu płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia uprawomocnienia się wyroku, do rąk matki dziecka A. W..

(wyrok – k. 46151 akt SO w Lublinie sygn. akt III C 665/21)

W dacie ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów, małoletnia Z. W. miała 2 lata, pozostawała pod stałą opieką poradni ortopedycznej i wymagała stosowania butów ortopedycznych.

Matka małoletniej A. W., miała 31 lat, utrzymywała się z pracy jako pracownik fizyczny w sklepie (...) i zarabiała ok. 1000 zł na umowę zlecenie, z uwagi jednak na zły stan zdrowia spowodowany łuszczycowym zapaleniem stawów, zrezygnowała z tej pracy i przebywała na zwolnieniu lekarskim z KRUS-u. A. W. była właścicielką gospodarstwa o pow. 3,5 ha, na którym uprawiała truskawki, pszenżyto i łubin. Podczas nieobecności matki małoletnia pozostawała pod opieką babci macierzystej.

Pozwany R. L. (wówczas W.) miał 37 lat, pracował w Polsce jako pracownik fizyczny i zarabiał 1400 zł brutto miesięcznie, poza małoletnią Z. W. nie miał nikogo innego na utrzymaniu. We wcześniejszym okresie czasu pracował również w Holandii, gdzie wyjeżdżał jeszcze razem z matką małoletniej, pracował wówczas jako pracownik produkcyjny i zarabiał 11 Euro za godzinę – miesięcznie około 6500-7000 zł. Pozwany uczęszczał na rehabilitację z powodu problemów z kręgosłupem, był po zabiegu laserowego usunięcia zaćmy, nie posiadał orzeczenia o niezdolności do pracy.

(dowody: odpis skrócony aktu urodzenia małoletniej – k. 10, zaświadczenie lekarskie – k. 11, historia zdrowia i choroby – k. 51-53, decyzja – k. 138,zeznania A. W. – k. 141v-142, 63, zeznania R. W. – k. 142, 63v akt SO w Lublinie III C 665/21)

Obecnie małoletnia Z. W. ma 6 lat i uczęszcza do przedszkola – opłata za przedszkole wraz z wyżywieniem wynosi 250 zł miesięcznie. Małoletnia mieszka ze swoją matką i babcią macierzystą. Z. W. w dalszym ciągu pozostaje pod opieką poradni ortopedycznej, konsultacje odbywają się co 4-6 miesięcy, koszt prywatnej wizyty lekarskiej u lekarza ortopedy wynosi 200 – 250 zł. Małoletnia nosi obuwie ortopedyczne oraz wkładki ortopedyczne do butów, które podlegają wymianie raz na pół roku; potrzebuje równolegle dwóch par butów i dwóch par wkładek. Koszt zakupu obuwia ortopedycznego to kwota około 200 - 250 zł, a wkładek – około 200 zł. Ponadto małoletnia objęta jest leczeniem stomatologicznym, dodatkowo co pół roku odbywa kontrolne wizyty u neurologa, których koszt to 250 zł. Małoletnia miała usunięty trzeci migdał. (dowód: zeznania A. W. – k. 144v i 145, faktury – k. 28-31, k. 127, zaświadczenie lekarskie – k. 37)

Przedstawicielka ustawowa małoletniej, A. W., ma 36 lat, jest zatrudniona na ¾ etatu w A. Polska i zarabia 3040 zł netto miesięcznie. W dalszym ciągu jest właścicielką gospodarstwa rolnego, zamieszkuje z córką i swoją matką, ponosząc koszty utrzymania mieszkania w części przypadającej na nią i małoletnią, tj. energia elektryczna – około 150 zł miesięcznie, wywóz nieczystości – 52 zł, woda – 40 zł na osobę. Dodatkowo opłaca swój telefon i Internet łączną kwotą 109 zł oraz zakupiła dwie tony węgla za około 2400-2600 zł, posiada drewno z własnego lasu, ale musiała zlecić wycinkę drewna, co kosztowało ją 1000 zł.

A. W. w dalszym ciągu leczy się z powodu łuszczycowego zapalenia stawów, chodzi do reumatologa raz na 2-3 miesiące, przyjmuje zastrzyki i leki, których koszt to około 200 zł miesięcznie. (dowód: zeznania A. W. – k. 144v i 145, nakaz płatniczy – k. 36, zaświadczenie o zatrudnieniu – k. 41, akt notarialny – k. 128-130, PIT za rok podatkowy 2023 – k. 131-137)

Pozwany R. L. ma 42 lata, nie jest znany adres jego pobytu. Zarządzeniem z dnia 12 grudnia 2024 roku został ustanowiony dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego R. L. kurator procesowy w osobie adw. R. B., celem reprezentowania interesów pozwanego w niniejszej sprawie. (dowód: zarządzenie – k. 109)

Pozwany nie interesuje się córką, nie przesyła córce żadnych prezentów okolicznościowych, poza alimentami w żaden inny sposób nie partycypuje w kosztach jej utrzymania. R. L. nie utrzymuje z małoletnią żadnych kontaktów, nie angażuje się osobiście w wychowanie córki, przez co wszystkie obowiązki związane z opieką nad małoletnią spoczywają na jej matce A. W..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki A. W. oraz w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy III RC 83/24 oraz w oparciu o zeznania stron i dokumenty znajdujące się w dołączonych aktach Sądu Okręgowego w Lublinie, sygn. akt III C 665/21.

W toku niniejszego postępowania miejsce zamieszkania lub pobytu pozwanego R. L. pozostawało nieznane. Dla pozwanego został ustanowiony kurator procesowy w osobie adw. R. B.. Z uwagi na powyższe Sąd ograniczył dowód z zeznań stron do zeznań przedstawicielki ustawowej powódki, A. W. i na podstawie art. 302 § 1 k.p.c. pominął ten dowód wobec pozwanego R. L..

Sąd uznał zeznania A. W. za wiarygodne zarówno odnośnie jej sytuacji mieszkaniowej, osiąganych aktualnie dochodów, jak również wysokości wydatków ponoszonych na utrzymanie małoletniej córki. W ocenie Sądu zeznania te były szczere, spójne i logiczne, korelują one ponadto z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W myśl art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez pojęcie "stosunków" w tym wypadku należy rozumieć okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu (art. 133 i 135 k.r.o). Zmiana zatem "stosunków" tak pojmowanych jest zmianą okoliczności, od których zależy istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 1974 roku, sygn. akt II Co 9/74, Lex nr 7560).

Należy podnieść, że od czasu zasądzenia alimentów w dotychczasowej wysokości, usprawiedliwione potrzeby małoletniej Z. W., a tym samym koszty jej utrzymania z całą pewnością wzrosły. Sąd Rejonowy w pełni podziela stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w postanowieniu z dnia 1 czerwca 1965 r., sygn. akt I CZ 135/64, zgodnie z którym różnica wieku dzieci spowodowana upływem czasu od daty wydania wyroku zasądzającego alimenty, co do zasady uzasadnia wzrost potrzeb, co z kolei pociąga za sobą konieczność ponoszenia związanych z tym zwiększonych wydatków. Należy podnieść, że w niniejszej sprawie od czasu ustalenia alimentów w dotychczasowej wysokości upłynęły 3,5 roku. W tym czasie niewątpliwie wzrosły usprawiedliwione potrzeby powódki, a także w odpowiednim zakresie wzrosły koszty związane z ich zaspakajaniem. Małoletnia Z. W. ma obecnie ma 6 lat i uczęszcza do przedszkola, co wiąże się z koniecznością zakupu pomocy edukacyjnych oraz ponoszenia miesięcznej opłaty za przedszkole, podczas, gdy w dacie orzekania przez Sąd Okręgowy w Lublinie małoletnia nie uczęszczała do żadnej palcówki (miała bowiem 2 lata) i pozostawała pod opieką swojej mamy i babci macierzystej. Ponadto powódka w dalszym ciągu pozostaje pod kontrolą poradni ortopedycznej i neurologicznej, wymaga również leczenia stomatologicznego. Konieczny jest przy tym zakup dla małoletniej dwóch par butów ortopedycznych oraz dwóch par wkładek ortopedycznych, z których korzysta jednocześnie, co wiąże się z dodatkowymi znacznymi wydatkami. Nie ulega również wątpliwości, że małoletnia wymaga zwiększonych środków finansowych na pokrycie kosztów wyżywienia, środków higieny i czystości, kosmetyków oraz odzieży. Zbędnym jest przy tym przedstawianie szczegółowych wyliczeń dotyczących najbardziej podstawowych potrzeb życiowych powódki, gdyż oczywistym jest, że potrzebuje ona wyżywienia, musi mieć zapewnioną odzież, obuwie, środki czystości i higieny. Wzrost kosztów utrzymania powódki związany jest przy tym nie tylko z jej ogólnym rozwojem, ale także z ogólnym wzrostem cen towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że alimenty w dotychczasowej kwocie nie są wystarczające na zaspokojenie aktualnych, usprawiedliwionych potrzeb małoletniej Z. W..

Należy podkreślić, że zakres świadczeń alimentacyjnych jest podwójnie uzależniony, z jednej strony zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, zaś z drugiej strony od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Współzależność między usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego, a zarobkowymi i majątkowymi możliwościami zobowiązanego wyraża się tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspakajane w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Ocena zaś możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego dokonywana jest przy uwzględnieniu stanu jego zdrowia, wieku, wykształcenia, dotychczasowego zatrudnienia, dyspozycyjności, sytuacji na rynku pracy itp.

Należy podkreślić, że z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że pozwany jest z zawodu mechanikiem samochodowym, ponadto jest osobą młodą, zdrową, zdolną do pracy, która może podejmować pracę zarobkową. Podczas poprzedniego ustalania wysokości obowiązku alimentacyjnego na rzecz dwuletniej wówczas Z. W. pozwany pracował w Polsce jako pracownik fizyczny i zarabiał 1400 zł miesięcznie, we wcześniejszym zaś okresie czasu pracował w Holandii, gdzie zarabiał około 6500-7000 zł miesięcznie. Mając powyższe na uwadze, należy uznać, że jego możliwości zarobkowe w dalszym ciągu są znaczne i pozwalają mu na partycypowanie w kosztach utrzymania jego małoletniej córki w kwocie po 1000 zł miesięcznie, bez względu przy tym na jego rzeczywiste dochody. Sąd Najwyższy wielokrotnie w swoich orzeczeniach wskazywał, że możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku, sygn. akt III CZP 91/87, OSNC 1988/4/42

Dodatkowo Sąd miał na uwadze, że cały ciężar wychowania małoletniej Z. spoczywa wyłącznie na jej matce, która realizuje swój obowiązek alimentacyjny wobec małoletniej poprzez osobiste starania o jej codzienne utrzymanie, pielęgnację, edukację i wychowanie (art. 135 § 2 k.r.o.). Pozwany nie utrzymuje zaś z córką żadnych kontaktów i poza alimentami w żaden inny sposób nie partycypuje w kosztach jej utrzymania.

W ocenie Sądu kwota zasądzonych od pozwanego alimentów w kwocie 1000 zł miesięcznie jest niezbędna dla zaspokojenia części usprawiedliwionych potrzeb małoletniej.

W pozostałym zakresie również matka małoletniej winna czynić starania w celu zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb córki, co niewątpliwe czyni z uzyskiwanego przez siebie wynagrodzenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd podwyższył alimenty na rzecz małoletniej Z. W. ostatnio zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 21 października 2021roku w sprawie sygn. akt III C 665/21 z kwoty po 700 zł miesięcznie do kwoty po 1000 zł, od dnia 29 marca 2024 roku, tj. od dnia złożenia pozwu.

W pozostałym zakresie Sąd uznał roszczenie strony powodowej za zbyt wygórowane i w tej części nieudowodnione, wobec czego powództwo w tej części oddalił.

Wyrokowi w punkcie I Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności w oparciu o treść art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

W przedmiocie wynagrodzenia kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego – adw. R. B., Sąd orzekł na podstawie § 4 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.) w zw. § 1 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 536) w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w zw. z art. 91a ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. z 2024 r. poz. 959 ze zm.). Ustalone w oparciu o wyżej powołane przepisy wynagrodzenie kuratora wynosi 118,08 zł z VAT, które należało przyznać i wypłacić kuratorowi z sum budżetowych Skarbu Państwa.

Mając zaś na uwadze częściowe tylko uwzględnienie żądań powódki, Sąd postanowił koszty procesu między stronami wzajemnie znieść i nie obciążać pozwanego kosztami sądowymi, od uiszczenia których powódka była zwolniona i przejąć je na rachunek Skarbu Państwa.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.