Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Puławach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Marek Stachoń

Protokolant – Anita Szczepanik

Przy udziale oskarżyciela publicznego z KPP P. A. S.

po rozpoznaniu w dniu 22.02.2018 r. i 22.03.2018 r.

sprawy 1. W. K. , córki L. i Z. z domu O., urodzonej dnia (...) w P.

obwinionej o to, że: w dniu 17 kwietnia 2017 roku o godz. 11.00 w miejscowości (...) pow. (...) woj. (...) nie zachowała zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu psów

tj. o czyn z art. 77 kw

2. Z. K. , córki S. i S. z domu M., urodzonej dnia (...) w P.

obwinionej o to, że: w miesiącu kwietniu 2017 r. w N. woj. (...) uchylała się od obowiązku poddania psa obowiązkowemu szczepieniu ochronnemu przeciwko wściekliźnie

tj. o czyn z art. 85 ust.1a ustawy o ochronie zwierząt

1.  obwinioną W. K. uznaje winną dokonania zarzucanego jej czynu z art. 77 kw i za to na mocy art. 77 kw wymierza jej karę nagany;

2.  obwiniona Z. K. uznaje winną dokonania zarzucanego jej czynu z art. 85 ust 1 a ustawy o ochronie zwierząt i za to na mocy art. 85 ust.1a ustawy o ochronie zwierząt w zw. z art. 39§1 i 2 kw wymierza jej karę nagany;

3.  zwalnia obwinione od ponoszenia kosztów sądowych, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

II W 1117/17

UZASADNIENIE

Komenda Powiatowa Policji w P. złożyła wniosek o ukaranie W. K. za to, że w dniu 17 kwietnia 2017 roku o godzinie 11:00 w miejscowości (...), powiat (...), województwo (...) nie zachowała zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu psów, to jest za wykroczenie z art. 77 kodeksu wykroczeń.

Po przeprowadzeniu rozprawy sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 17 kwietnia 2017 roku J. P. przyjechał do N., gdzie u dziadków pod nr 24 przebywał jego syn, żeby się z nim spotkać i zabrać go ze sobą na drugi dzień świąt. Przed przyjazdem powiadomił matkę dziecka W. K. o swoim przyjeździe. Gdy podjechał pod dom, wyszła z niego W. K. wraz z ich wspólnym dzieckiem i jednocześnie z podwórka wybiegły dwa agresywnie zachowujące się psy. J. P. poprosił W. K., żeby zabrała psy, ale ona nie reagowała. Jeden z psów zaczepił nogę J. P. zębem lub pazurem powodując niewielką, płytką ranę. W związku z zaistniałą sytuacją J. P. zrezygnował z zabrania syna i udał się w kierunku W., gdzie mieszka. Ponieważ po drodze poczuł ból w nodze udał się do Szpitala (...), gdzie podano mu anatoksynę tężcową i założono opatrunek na ranę. W dniu 19 kwietnia 2017 roku J. P. zwrócił się drogą elektroniczną do W. K. o przesłanie książeczki szczepień psów, ale w odpowiedzi został jedynie obrażony i w dniu 21 kwietnia 2017 roku zgłosił pogryzienie przez psa w (...) W. II. W. K. nie była dotychczas karana. Pomiędzy nią a J. P. toczy się spór o kontakty J. P. z dzieckiem.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. P. – k. 53v-55, 4, ponieważ zeznania tego świadka są logiczne, konsekwentne i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Sąd uznał za nic nie wnoszące do rozstrzygnięcia zeznania świadka P. K., ponieważ nie pamięta on szczegółów swoich czynności jakie prowadził w sprawie jako policjant, a jedynie pamięta, że takie czynności prowadził. Sąd obdarzył wiarą również informacje zawarte w protokole przyjęcia zawiadomienia – k. 1-2, protokole rozprawy Sądu Rodzinnego wraz z ugodą – k. 6-7, skierowaniu do poradni -k. 8, karcie informacyjnej – k. 9, danych z Krajowego Rejestru Karnego – k. 41, wydruku korespondencji elektronicznej – k. 44-50, ponieważ dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i we właściwej formie, a żadna z zainteresowanych stron nie zakwestionowała prawdziwości zawartych w nich informacji.

Obwiniona W. K. nie przyznała się do winy i wyjaśniła, że fakty podane przez J. P. nie miały miejsca, zgłoszenie przez niego wykroczenia miało związek ze sporem o kontakty z dzieckiem, a pogryzienia nie mogło być, skoro pojechał do W. zamiast od razu udać się na obdukcję. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionej ponieważ są sprzeczne z obdarzonym wiarą materiałem dowodowym. Uszkodzenie ciała przez psa potwierdza zaświadczenie lekarskie. Pokrzywdzony pojechał do W., ponieważ było to nieznaczne uszkodzenie ciała i zostało początkowo przez niego zlekceważone, ale już w drodze poczuł ból i jeszcze tego samego dnia udał się do lekarza.

Wina W. K. nie budzi wątpliwości, ponieważ jest ona osobą świadomą swych czynów i nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające jej odpowiedzialność.

Zarzucany W. K. czyn polegający na nie zachowaniu zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu psów poprzez nie zamknięcie podwórka i dopuszczenie do ich wybiegnięcia na drogę, na której znajdował się pokrzywdzony oraz braku reakcji widząc ich agresywne zachowanie wobec pokrzywdzonego jest wykroczeniem określonym w art. 77 kodeksu wykroczeń.

Sąd wymierzył obwinionej karę nagany, ponieważ skutki wykroczenia były nieznaczne, a obwiniona nie była dotychczas karana, więc już takie zwrócenie jej uwagi na niewłaściwe zachowanie, jakim jest kara nagany, powinno spełnić swoją funkcję i spowodować, że będzie już przestrzegała porządku prawnego.

Sąd zwolnił obwinioną od ponoszenia kosztów postępowania biorąc pod uwagę fakt, że jest matką samotnie wychowującą dziecko, a już niewątpliwie poniosła koszty związane ze swoim udziałem w sprawie.