Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Puławach

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 1018/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Ł. W.

w dniu 20 maja 2022 roku w miejscowości W., woj. (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...), po drodze wojewódzkiej (...) w kierunku Ż., na obszarze zabudowanym, nie zachował szczególnej ostrożności oraz zbliżając się do skrzyżowania z drogą podporządkowaną jechał z prędkością 146,5 km/h, a następnie mimo podjętego hamowania i redukcji prędkości do 108 km/h, celem uniknięcia zderzenia z wyjeżdżającym z prawej strony z drogi podporządkowanej pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez T. S. (1), zjechał na lewy pas, przez co spowodował nieumyślnie wypadek polegający na tym, że kierowany przez niego pojazd zderzył się z prawidłowo poruszającym się z naprzeciwka w kierunku P. samochodem osobowym marki C. (...) nr rej. (...) kierowanym przez H. B., w wyniku którego A. P. - pasażerka samochodu C., odniosła obrażenia ciała w postaci zapalenia otrzewnej, powstałej na skutek perforacji przewodu pokarmowego, zaistniałej w następstwie wypadku, które to obrażenia skutkowały ostrą niewydolnością krążeniowo-oddechową i śmiercią pokrzywdzonej w dniu 21 maja 2022 roku,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.Ł. W. kierując samochodem V. (...) jechał w kierunku Ż. drogą wojewódzką i wjeżdżając do obszaru zabudowanego poruszał się z prędkością 146,5 km/h. W przeciwnym kierunku samochodem C. jechała H. B., z którą jako pasażer podróżowała A. P.. Do skrzyżowania w miejscowości W. drogą podporządkowaną od strony miejscowości K. zbliżał się również T. S. (1), kierujący samochodem dostawczym F. (...). Widoczność była dobra, brak było opadów, świeciło słońce

wyjaśnienia oskarżonego

332

zeznania H. B.

333v

zeznania T. S. (1)

334, 334v

2. już po wjechaniu w obszar zabudowany Ł. W. wyprzedził inny samochód osobowy poruszający się w tym samym kierunku. T. S. (1) dojechał do skrzyżowania z drogą wojewódzką (...) i nie zatrzymując się stosownie do umieszczonego przed skrzyżowaniem znaku STOP skręcił w prawo i wjechał na drogę główną, drogę wojewódzką kontynuując dalej jazdę na wprost. Zarówno przez wykonaniem manewru jak i po jego wykonaniu skupiony był na nawigacji samochodowej, która uruchomiona była na telefonie komórkowym trzymanym w ręku, dojeżdżając do skrzyżowania rozglądał się w lewo i prawo, ale nie dostrzegł nadjeżdżającego z jego lewej strony samochodu V. . Ł. W. znajdował się w odległości 54m od samochodu F., gdy ten wyjechał na drogę główną, rozpoczął hamowanie redukując prędkość do 108 km/h i w odległości 15m zjechał na lewy pas, a następnie nadal redukując prędkość zderzył się narażnikowo z nadjeżdżającym z naprzeciwka samochodem C.. Kierujący byli trzeźwi zaś samochody sprawne i ich stan techniczny nie miał wpływu na przebieg wypadku

wyjaśnienia oskarżonego

332, 332v

zeznania H. B.

333, 333v

zeznania T. S. (1)

334-334v, 335

protokół oględzin miejsca

5-6, 259-260 (odpis)

protokół oględzin pojazdu

7-8, 9-10, 31-32

protokół badania trzeźwości

11, 12

protokół oględzin nagrania

19-20, 26-28, 38-39, 152-153

nagranie monitoringu

25, 154, 224, 340, 356, 380

dokumentacja fotograficzna

64-88

szkic

96a

opinia techniczna

155-162

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji i analizy zdarzeń drogowych

174-223, 269, 335v-337, 359-379, 392v-394

świadectwo wzorcowania

262, 263

3.na skutek zderzenia u pasażerki samochodu C. A. P. doszło do perforacji przewodu pokarmowego, następnie zapalenia otrzewnej , co w dniu 21 maja 2022 roku doprowadziło do ostrej niewydolności krążeniowo-oddechową i jej śmierci

protokół oględzin i sądowo-lekarskiej sekcji zwłok

97-111

dokumentacja medyczna

113-146

1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Ł. W.

w dniu 20 maja 2022 roku w miejscowości W., woj. (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...), po drodze wojewódzkiej (...) w kierunku Ż., na obszarze zabudowanym, nie zachował szczególnej ostrożności oraz zbliżając się do skrzyżowania z drogą podporządkowaną jechał z prędkością 146,5 km/h, a następnie mimo podjętego hamowania i redukcji prędkości do 108 km/h, celem uniknięcia zderzenia z wyjeżdżającym z prawej strony z drogi podporządkowanej pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez T. S. (1), zjechał na lewy pas, przez co spowodował nieumyślnie wypadek polegający na tym, że kierowany przez niego pojazd zderzył się z prawidłowo poruszającym się z naprzeciwka w kierunku P. samochodem osobowym marki C. (...) nr rej. (...) kierowanym przez H. B., w wyniku którego A. P. - pasażerka samochodu C., odniosła obrażenia ciała w postaci zapalenia otrzewnej, powstałej na skutek perforacji przewodu pokarmowego, zaistniałej w następstwie wypadku, które to obrażenia skutkowały ostrą niewydolnością krążeniowo-oddechową i śmiercią pokrzywdzonej w dniu 21 maja 2022 roku,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

4. oskarżony poruszał się z prędkością 90 km/h, jadąc w kierunku W., zwolnił wjeżdżając w obszar zabudowany, a hamowanie rozpoczął, gdy 30, 40-50 metrów przed nim zobaczył pojazd F. (...), doszło do zarzucenia jego pojazdu, w jego wyniku zjechania na lewy pas i zderzenia z samochodem C.

wyjaśnienia oskarżonego

332

2.OCena DOWOdów

2.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego są wiarygodne i nie budzą wątpliwości, tak jak pozostałe dowody, gdzie stwierdza, gdzie poruszał się, w jakim kierunku jechał jak i, że podjął hamowanie, gdy zobaczył wyjeżdżający samochód F. (...) oraz że przemieścił się na lewy pas, gdzie doszło do zderzenia z samochodem C.. Tego rodzaju ustalenia zgodne są z zeznaniami świadków T. S. (1), który co do zasady nie widział samochodu oskarżonego, a jedynie odnotował sam wypadek po tym jak po wyjechaniu na drogę główną minął jak się okazało samochód C., a także zeznaniami H. B., które również ograniczyły się do stwierdzenia, bo tylko tyle świadek pamiętała, że samochód (oskarżonego) jechał na wprost niej jej pasem ruchu. Przede wszystkim jednak sam przebieg wypadku w zakresie jego mechanizmu został potwierdzony ustaleniami biegłego (za wyjątkiem prędkości i faktu znoszenia) jak i można go odtworzyć z nagrań monitoringu, które obrazują kolejne jego fazy.

1, 2

Zeznania H. B.

Zeznania świadka są logiczne, jasne i konsekwentne i choć świadek jak sama podała pamięta jedynie fakt, że ciemny samochód jechał prosto to na nią jej pasem ruchu, a następnie już okoliczności po wypadku to ten element zdarzenia jest niesporny i ustalony w sposób obiektywny pozostałymi dowodami w sprawie.

1, 2

Zeznania T. S. (1)

Za wiarygodne uznać również należało zeznania świadka, które nie są sprzeczne zwłaszcza z wyjaśnieniami oskarżonego. Świadek nie ukrywa, że faktycznie nie zatrzymał się stosownie do znaku STOP, jechał zmęczony i skupiony na nawigacji samochodowej. Jak wskazuje nie widział samochodu oskarżonego, choć rozglądał się w sposób w jaki zwykle się rozgląda. Nie ulega wątpliwości, zostało to także ujawnione na nagraniach, że świadek jadąc drogą podporządkowaną (sam zaznacza, że nie wyjeżdżał ze stacji paliw) skręcił w drogę główną nie zatrzymując się. Ten fragment aktywności świadka na drodze tworzący, w sposób oczywisty warunki decydujące o zaistnieniu wypadku nie jest w ogóle sporny w sprawie. Oświadczenia świadka co do braku skupienia, nie zatrzymania się tym bardziej decydują o wiarygodności zeznań świadka, w szczególności, że ten co do zasady nie wypowiada się o zachowaniu innych uczestników ruchu, a obecność samochodu H. B. na drodze odnotował jedynie podświadomie i na skutek analizy po zdarzeniu, wcześniej nie zwracając na niego uwagi. Jedynie zwrócenia uwagi wymaga, że świadek zaznacza, że nie widział samochodu oskarżonego, co można tłumaczyć z jednej strony brakiem wytężonej obserwacji, co sam przyznaje, ale też faktem, na co zwraca uwagę biegły, że w momencie, gdzie jak wskazuje świadek rozglądał się to samochód oskarżonego był na tyle daleko, że jego obecność można było uznać za nieistotną z punktu widzenia zamierzonego manewru, a nie było powodów przewidywać, że jedzie on tak szybko, że faktycznie jednak należało brać pod uwagę, gdzie ocena ta w zasadzie nie była możliwa. Sąd uznał za prawdziwe, że świadek w ogóle rozglądał się przed wyjechaniem na drogę główną. Jak wskazywał biegły (k.394) nie jest prawdopodobne, żeby świadek w ogóle nie sprawdził najbliższego odcinka tej drogi. Istotnie zbliżając się do skrzyżowania dróg, przy istotnej zmianie kierunku jazdy nie wydaje się możliwe, żeby wykonać taki manewr bez zupełnej obserwacji drogi, zwłaszcza, że jak świadek zaznaczał odkładał telefon z nawigacją, a następnie brał go ponownie już po wykonaniu manewru. Dla porządku dodać trzeba, że choć świadek sam przyznaje, że nie zatrzymał się przed znakiem STOP, to nie wydaje się możliwe, choć tak twierdził by oskarżony odnotował ten fakt. Przecież krótko wcześniej wyprzedzał inny pojazd, a jego reakcję spowodowało wjechanie samochodu świadka na drogę główną, a na rozprawie zmiennie twierdził, kiedy zaczął obserwować samochód świadka, w istocie wskazując, że nie z jakiej odległości go zauważył i gdzie.

2, 3

protokół oględzin miejsca

protokół oględzin pojazdu

protokół badania trzeźwości

protokół oględzin nagrania

nagranie monitoringu

dokumentacja fotograficzna

szkic

świadectwo wzorcowania

dokumentacja medyczna

Nie były kwestionowane w sprawie i nie było wątpliwości co do wiarygodności dowodów nieosobowych zebranych w sprawie, które Sąd wobec tego w całości uczynił podstawą ustaleń w sprawie. Dla porządku dodać należy, że również nagrania z monitoringu nie były poddawane w wątpliwość, także z uwagi na warunki techniczne ich utrwalenia, nie ma przy tym wątpliwości, że dotyczą zdarzenia będącego przedmiotem sprawy, co wynika chociażby ze zbieżności czasowej i zgodności pojazdów, którymi poruszali się wszyscy uczestnicy w czasie wypadku.

2, 3

opinia techniczna

protokół oględzin i sądowo-lekarskiej sekcji zwłok

Obie opinie należy uznać za jasne, pełne i nie zawierające sprzeczności. Opinie te w zakresie stwierdzanych okoliczności, niewątpliwych w sprawie nie były kwestionowane.

2

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji i analizy zdarzeń drogowych

Sąd uznał opinię biegłego, opinie uzupełniające oraz opinie ustne składane na rozprawie – łącznie jako jasne, pełne i nie zawierające sprzeczności. Przede wszystkim zwrócenia uwagi wymaga, że biegły co zresztą podkreślał na rozprawie opierał się przede wszystkim na śladach materialnych oraz nagraniach z monitoringu. Kolejne opinie, czy pytania zadawane biegłemu dotyczyły wyjaśnienia kolejnych kwestii w szczególności podnoszonych przez obronę, a także odnosiłu się do kolejnego ujawnionego dowodu – kolejnego nagrania monitoringu przedstawionego w sprawie. Co do zasady ustalenia w zakresie rekonstrukcji czasowo przestrzennej nie były kwestionowane w sprawie. Biegły wnioski opinii oparł na dokładnych wyliczeniach, symulacji komputerowej, która pozwoliła na „wpisanie” zwłaszcza toru ruchu pojazdu oskarżonego przy ustalonej prędkości w następstwo zdarzeń. Biegły jak zaznaczał opierając się na nagraniach video, jako podstawie nawet tylko określenia prędkości, dokonał sprawdzenia poprawności zapisu video w zakresie odzwierciedlenia czasu rzeczywistego. Swoje ustalenia przyjął nawet w sposób korzystny dla oskarżonego dodając czas trwania jeden klatki nagrania jako możliwy błąd pomiaru. W przypadku braku ostateczne zastrzeżeń co wyliczenia prędkości i chronologii zdarzeń wątpliwości podnoszone przez obronę dotyczą przede wszystkim kwestii przyczynienia się świadka T. S. (1), który jak bezsprzecznie ustalono wjechał na drogę główną bez zatrzymania się przez znakiem STOP. Oczywistym jest, że gdyby świadek nie wyjechał na drogę główną, zatrzymał się i być może z tego powodu nie wyjechał to do wypadku by w ogóle nie doszło. Rzecz jednak w tym, że jak wyliczał biegły (k.181, 221), gdyby oskarżony poruszał się z prędkością administracyjnie dozwoloną to do wypadku by nie doszło o byłoby nawet ryzyka najechania na samochód F.. Sąd podzielił wobec tego ustalenia opinii biegłego zgodnie z którą rozpatrywaną sytuację należy rozpatrywać w danych warunkach drogowych wynikających z rzeczywistych okoliczności zdarzenia. W przeciwnym razie mamy bowiem do czynienia z wnioskowaniem ad absurdum, bo przecież gdyby świadek B. nie jechała w tym czasie samochodem to również do wypadku by nie doszło, a do tego prowadzą hipotezy odnośnie możliwych konsekwencji, gdyby świadek S. zastosował się do znaku STOP. Z jednej strony nie wiadomo przecież czy wtedy zaniechałby jazdy, czy też wjechał na drogę główną i możliwe, że przyczynił się do zaistnienia wypadku. Nie sposób jednak traktować sytuacji, gdzie oskarżony jedzie z prędkością o 90 kk/h większą niż dopuszczalna w obszarze zabudowanym a możliwe, że i większą zbliża się do skrzyżowania i jest zobowiązany do zachowania szczególnej ostrożności wyłącznie jako przekroczenia prędkości, gdzie zachowaniu innych uczestników należy przypisać odpowiedzialność za spowodowanie wypadku. Oczywistym jest, że nie zatrzymanie się przy znaku STOP, czy linii bezwzględnego zatrzymania jest rażącym naruszeniem przepisów ruchu drogowego, ale z punktu widzenia oceny podstaw odpowiedzialności oskarżonego należy ocenić przede wszystkim faktyczną sytuację na drodze. T. S. jak wskazywał biegły wjechał na drogę, gdzie z jego punku widzenia, a nie musiał przewidywać niczego innego miał i miejsce i czas by wykonać manewr w sposób bezpieczny. Biorąc pod uwagę kąt pod jakim mógł prowadzić obserwację nie mógł przecież stwierdzić, że oskarżony choć jest daleko to porusza się z prędkością, która znacznie odbiega od dopuszczalnej w danym miejscu. Oznacza to, że faktycznie i to wskazuje biegły, jego manewr choć z naruszeniem prawa to pozostawał bezpieczny z punktu widzenia ocenianej sytuacji na drodze nie tylko przez świadka, który prawidłowej obserwacji nie dokonał, ale każdego obiektywnego obserwatora, przeciętnego kierowcy w identycznej sytuacji. Bezpieczny również w takim sensie, że mógł zostać zrealizowany również bez ryzyka już tylko kolizji. Jak już Sąd podnosił wyżej oskarżony prawdopodobnie nie miał świadomości, że świadek S. nie zatrzymał się wcześniej. Równie dobrze mając warunki do takich obserwacji i wniosków co do bezpieczeństwa manewru jak wskazywał biegły, świadek mógł przecież wyjeżdżać po wcześniejszym zatrzymaniu się. Dla oskarżonego istotny był fakt, on też decydował o stanie zagrożenia, że gdy znajdował się 54 m od samochodu F., ten wyjechał na drogę główną, co tak jak tu nie pozwoliło na zatrzymanie pojazdu z uwagi na znaczne przekroczenie prędkości i zupełnie byłoby wystarczające, uwzględniając również przyspieszanie pojazdu F. po manewrze by nie doszło do żadnej sytuacji zagrożenia i to nawet bez hamowania, gdyby oskarżony faktycznie poruszał się z prędkością administracyjnie dozwoloną. Reasumując sąd uznał za prawidłowe wnioski biegłego, że to przekroczenie prędkości w znacznym stopniu i w istniejącej sytuacji drogowej stało się wyłączną przyczyną wypadku, nie zaś zachowania innych uczestników ruchu, które tworzyły warunki w jakich do wypadku doszło.

Informacja Starostwa Powiatowego k. 261, dane (...) k.235-237, dane osobopoznawcze k.288, dane o karalności k.247, 267, 325

Dokumenty urzędowe nie kwestionowane w żaden sposób, co do swojej treści.

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

4.

Wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie uznał za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego w zakresie stwierdzeń, co do prędkości jaką się poruszał i faktu, że do zderzenia z pojazdem C. doszło do skutek zniesienia pojazdu oraz odległości z jakiej dostrzegł samochód F.. Ustalenia biegłego oparte na analizie nagrań, symulacji i rekonstrukcji czasowo-przestrzennej jednoznacznie zaprzeczają wskazaniom oskarżonego. Jak podnosił biegły przy ustalonej prędkości znoszenie pojazdu musiałoby być powiązane ze śladami znoszenia, których nie ujawniono, co wskazuje, że zjechanie na lewy pas miał charakter świadomego zachowania oskarżonego (k.336v).

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

Ł. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Jadąc w obszarze zabudowanym i zbliżając się do oznakowanego skrzyżowania dróg oskarżony miał obowiązek zachować szczególną ostrożność. Jadąc ze znaczne przekroczoną prędkością, najpierw podjął wyprzedzanie innego pojazdu (co w opinii biegłego pozostawało bez związku z wypadkiem, to jednak w ocenie Sądu wpływało na możliwość prawidłowej obserwacji, odnotować przy tym trzeba, że ten wyprzedzany pojazd widoczny na nagraniu i jadący z wyraźnie mniejszą prędkością, w żaden sposób nie miał związku i nie zaistniał w kontekście wypadku, a zatem jego kierujący bez problemu wyhamował i uniknął jakiegokolwiek kontaktu z innymi pojazdami), a następnie pozbawiając się poprzez nadmierną prędkość możliwości reakcji na zachowania innych uczestników ruchu, których wobec właściwości miejsca można i należało się spodziewać, doprowadził do wypadku- zderzenia pojazdów, gdzie na skutek doznanych obrażeń pasażera samochodu C. poniosła śmierć, co było niewątpliwym skutkiem wypadku. Przejeżdżanie przez miejscowość, gdzie jest skrzyżowanie, gdzie jak oskarżony sam wskazywał znał topografię bo to jego rodzinna miejscowość, przejścia dla pieszych, z prędkością blisko 150 km/h świadczy o umyślnym naruszeniu zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tu mimo wymogu zachowania szczególnej ostrożności.

Wg opinii biegłego:

jazda z ogromną prędkością niedostosowaną do warunków ruchu, przekraczającą prędkość administracyjnie dopuszczalną było jedyną przyczyną wypadku (k.221, 379, 392v);

gdyby oskarżony jechał z prędkością do 50 km/h nie doszłoby do zbliżenia do samochodu F. na odległość mniejszą niż 20 m (k.221, 336, 359, 375, 377, 379);

kierujący samochodem F. T. S. (1) poprzez ogromną prędkość z jaką poruszał się oskarżony został wprowadzony w błąd i mógł jednoznacznie ocenić, że ma bezpieczną możliwość wyjechania na drogę główną i kontynuowanie jazdy, a jego zachowanie jako biernego uczestnika zdarzenia nie miało znaczenia dla zaistnienia wypadku (k.222, 223, 336v, 337, 359, 360, 361, 392v-393, 393v).

Powyższe wskazuje, że oskarżonemu należało przypisać popełnienie czynu zabronionego określonego w art. 177§2kk.

Dla porządku wskazać należy, że zachowania kierującego samochodem F., choć zmusza do dodatkowej analizy to jednak nie zmienia powyższego ustalenia. Jak wskazywał Sąd oceny w sprawie należy odnosić do sytuacji zagrożenia. Przecież to wtedy aktualizuje się u oskarżonego obowiązek zastosowania zasady ograniczonego zaufania. Jak wykazywał biegły w danych warunkach T. S. mógł nie ocenić sytuacji jako niebezpiecznej, nie było ku temu materialnych przesłanek i nie musiał uwzględniać, a z uwagi na kąt widzenia wręcz nie mógł tego stwierdzić obiektywnie, że ktoś porusza się w sposób wręcz szaleńczy, bo z niewyobrażalną prędkością w takich warunkach. Sąd uznał, że oskarżony miał obowiązek dostosować swoje zachowanie do warunków ruchu jako takich, nie można wartościować tego zachowania w odniesieniu do formalnego naruszenia obowiązku zatrzymania się przed znakiem stop, o którym oskarżony nawet mógł nie wiedzieć czy miało miejsce czy nie. Istotny jest moment wjechania na jezdnie przez samochód F.. Posługując się przykładem pieszego wkraczającego na przejście dla pieszych można wykazać, że dostosowanie się lub nie do znaku STOP jest to okoliczność pomijalna w sprawie. Otóż pieszy choć ma pierwszeństwo jeżeli wkracza na jezdnię ma pierwszeństwo. Jednocześnie też nie jest uprawniony do wejścia tuż przed nadjeżdżającym pojazdem. Jeżeli zatem pojazd ten jest na tyle daleko, że nawet gdyby pieszy upewnił się, gdzie się znajduje, ale tak jak tu zaniechał tego formalnego obowiązku, a jednocześnie nie mógłby ocenić, że pojazd ten rzeczywiście porusza się z prędkością znacznie większą niż dopuszczalna, to z uwagi na prędkość tego samochodu nie można przyjąć, że pieszy wchodzi bezpośrednio przed nadjeżdżający pojazd, który bardzo szybko się przemieszcza i ponosi wyłączną winę jego ewentualnego potrącenia, choć gdyby prawidło obserwował sytuację mógłby uznać wyłącznie, że pojazd znajduje się obiektywnie daleko i w bezpiecznej odległości, która nie zostanie drastycznie skrócona z uwagi na dopuszczalną prędkość w takim miejscu. Uwolnienie od odpowiedzialności w takiej sytuacji kierującego pojazdem byłoby oczywistym absurdem i taka też sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, gdzie tak jak wskazywał biegły byłaby to sytuacja akceptacji zachowań bezprawnych przy obowiązku, który nie jest zastrzeżony prawnie, ucieczki czy innego dostosowania zachowania innych uczestników ruchu tak by to oni przejęli odpowiedzialność za niespowodowanie wypadku przez osobę realizującą brawurową i szaleńczą z uwagi na prędkość jazdę na drodze.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. W.

1.

1.

Oskarżony to osoba pełnoletnia, aktywna zawodowo posiadająca wykształcenie średnie, wieloletni kierowca, nie doznająca żadnych zakłóceń psychicznych, a zatem jego zachowanie było zawinione w wysokim stopniu, w szczególności przy niemyślnym charakterze czynu, w zakresie umyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Stopień szkodliwości społecznej- bardzo wysoki

rodzaj i charakter naruszonego dobra- rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody-

oskarżony doprowadził do uszkodzenia dwóch pojazdów, a skutkiem jego działania była śmierć innej osoby

sposób i okoliczności popełnienia czynu-

oskarżony w obszarze zabudowanym przekroczył dopuszczalną prędkość o blisko 100km/h, wyprzedzał przy takiej prędkości i kontynuował jazdę w ten sposób bez względu na warunki miejsca, istniejący i łatwy do zauważenia ruch drogowy, a zareagował dopiero na sytuację realnego zagrożenia, której z dużym prawdopodobieństwem winien się spodziewać

wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków- rażące naruszenie obowiązku zachowania prędkości administracyjnie dozwolonej, ale również obowiązku zachowania szczególnej ostrożności;

motywacja sprawcy – zupełnie niezrozumiała oskarżony niedaleko miejsca zamieszkania podejmuje zupełnie nieuzasadnioną jazdę z dużą prędkością i niebezpieczną z uwagi na styl jazdy,

rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia- rażące naruszenie podstawowych reguł ostrożności, które przez każdego kierującego postrzegane są jako intuicyjne, tym bardziej przez oskarżonego, który miał świadomość występowania skrzyżowania, przejść, stacji paliw przy drodze, co nasuwa oczywisty wniosek o możliwych ruchu lokalnym, także ruchu wolnobieżnym.

Wymiar kary:

Motywacja- zasługująca na szczególne potępienie

sposób zachowania się sprawcy (popełnienie przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim)- zachowanie szczególne i skrajnie nieodpowiedzialne, bez jakiegokolwiek względu na bezpieczeństwo innych osób i możliwe następstwa;

rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków- rażące naruszenie porządku prawnego

rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa- najdalej idące skutki, śmierć przypadkowej osoby, ale także żałoba i trauma osób bliskich zmarłej

Okoliczności łagodzące:

właściwości i warunki osobiste sprawcy-sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, zachowanie się pokrzywdzonego-

oskarżony nie był dotychczas karany sądownie (choć był wielokrotnie karany za wykroczenia drogowe), jest ojcem dziesięcioletniego dziecka, pracuje zawodowo za granicą.

2.

1.

Biorąc pod uwagę brak jakiegokolwiek wytłumaczenia dla zachowania oskarżonego, rażące naruszenie zasad ruchu drogowego, wielokrotne łamanie przepisów ruchu drogowego, w tym już wcześniejsze przekraczanie prędkości o ponad 50km/h, naruszanie zakazu wyprzedzania (k.235-237) Sąd uznał, że poruszanie się przez oskarżonego pojazdami stwarza istotne i realne zagrożenie w ruchu drogowym co uzasadnia wyeliminowanie go z tego ruchu i orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów samochodowych. Oskarżony zupełnie lekceważy porządek prawny a sposób jego jazdy, który jak wynika z uprzedniej karalności za wykroczenia jest jego zwyczajem i nawykiem w sposób oczywisty musiał doprowadzić do wypadku.

5.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Zgodnie z art. 627 kpk należało obciążyć oskarżonego kosztami sądowymi w sprawie, na które złożyły się wydatki Skarbu Państwa oraz opłata od orzeczonej kary pozbawienia wolności zgodnie z ustawą z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. Na tej samej podstawie należało orzec, że oskarżony ponosi wydatki obciążające w postępowaniu oskarżyciela posiłkowego.

7.Podpis