Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Puławach

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 149/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. W. (1)

w dniu 22 grudnia 2018 roku w N., woj. (...) dokonał uszkodzenia ciała A. J. (1) w ten sposób, że zadał mu dwa uderzenia pięścią w głowę, a następnie podciął mu prawe podudzie, na skutek czego pokrzywdzony przewrócił się na prawy bok, gdzie leżąc otrzymał następne dwa uderzenia pięścią w głowę, czym spowodował u wymienionego obrażenia ciała w postaci złamania dalszej części trzonu kości strzałkowej prawej, które to obrażenia spowodowały u niego rozstrój zdrowia i naruszenie czynności narządów ciała trwające dłużej niż siedem dni, tj. czyn z art. 157 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. interwencja oskarżonego i uwagi słowne w związku z zawracaniem na podjeździe jego domu J. R. (1), który opuścił działkę A. J. (1) po spotkaniu z nim i innymi znajomymi

1.wyjaśnienia oskarżonego

79v

2.zeznania A. J. (1)

80v

3.zeznania A. J. (2)

81v, 12v

4.zeznania J. R. (1)

81v

5.zeznania E. W. (1)

82

6.zeznania M. S.

123v

2.atak R. W. (1) na A. J. (1) w okolicach furtki ogrodów działkowych, uderzenie pokrzywdzonego pięścią w głowę oraz podcięcie prawej nogi powodujące upadek i dalsze uderzanie pięściami po głowie

1.wyjaśnienia oskarżonego

79v-80

2.zeznania A. J. (1)

80v,4, 81

3.zeznania A. J. (2)

81v, 12v

4.zeznania J. R. (1)

82

5.zeznania E. W. (1)

82, 82v

6.zeznania M. S.

123v

7.zeznania M. F.

124, 124v

8.zeznania J. S. (1)

127v

9.karta informacyjna leczenia szpitalnego

94

10.nagranie zgłoszenia

66

11. opinia lekarska

21

3. spowodowanie obrażeń ciała w postaci złamania dalszej części trzonu kości strzałkowej prawej, skutkujące rozstrojem zdrowia i naruszenie czynności narządów ciała na dłużej niż siedem dni;

1.zeznania A. J. (1)

80, 80v

2. zeznania A. J. (2)

81v

3.zeznania M. F.

124, 124v

4.historia choroby

23, 93

5.karta informacyjna leczenia szpitalnego

94

6.opinia lekarska

21

7. protokół badania sądowo-lekarskiego

8, 22

4.kilkurotne uderzenie w twarz oskarżonego przez A. J. (1) w czasie zadawanych mu uderzeń przez oskarżonego

1. wyjaśnienia oskarżonego

79v, 80

2.zeznania A. J. (1)

80v, 4, 81

3.zeznania E. W. (1)

82, 82v

4. zeznania J. S. (1)

87v

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

R. W. (1)

w dniu 22 grudnia 2018 roku w N., woj. (...) dokonał uszkodzenia ciała A. J. (1) w ten sposób, że zadał mu dwa uderzenia pięścią w głowę, a następnie podciął mu prawe podudzie, na skutek czego pokrzywdzony przewrócił się na prawy bok, gdzie leżąc otrzymał następne dwa uderzenia pięścią w głowę, czym spowodował u wymienionego obrażenia ciała w postaci złamania dalszej części trzonu kości strzałkowej prawej, które to obrażenia spowodowały u niego rozstrój zdrowia i naruszenie czynności narządów ciała trwające dłużej niż siedem dni, tj. czyn z art. 157 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

5. zaatakowanie R. W. (1) w okolicach bramy wjazdowej jego domu a przez A. J. (1)

1.wyjaśnienia oskarżonego

79v,80

2.zeznania E. W. (1)

82

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

1-6

Fakt co do zasady niesporny przyznaje go zarówno sam oskarżony jak i A. J. (1) oraz świadek J. R. (1), który wskazuje, że gdy odjeżdżał to oskarżony gestykulował w jego kierunku;

oskarżony przyznaje (k.79v), że widząc idącego A. J. (1) zwrócił uwagę a ten incydent, z kolei A. J. (1) (k.80v) zeznawał, że gdy oskarżony odciągnął go od furtki to zwracał się do niego, żeby przekazał znajomy, żeby nie zawracali

Potwierdzała to A. J. (2) (k.81v), która na podstawie relacji A. J. wskazywała, że oskarżony będąc na podjeździe krzyczał bo kolega zawrócił, a dodawała też zgodnie z A. J. (k12v) podbiegł i żeby powiedział tym swoim, że nie mają prawa zawracać; na podobną relację zwraca uwagę J. R. (2) (k.81v) i żona oskarżonego E. W. (1) (k.82), gdzie wskazuje, że mąż na podjeździe zwracał się do A. J., żeby nie zawracali, to samo wskazuje M. S. (k.123v) poddając, za A. J., że oskarżony czepiał się o zawracanie samochodem;

Nie ulega wątpliwości, że to zachowanie oskarżonego w reakcji za zawracanie samochodem przez J. R., który widział gestykulującego oskarżonego, spowodowało dalszą reakcję i zdarzenie pomiędzy nim a pokrzywdzonym.

2.

1-11

Istotne jest ustalenie, czy to A. J. (1) został zaatakowany w okolicach zamykanej furtki, bramki ogrodów działkowych, a sam się jedynie bronił jak wskazuje właśnie pokrzywdzony czy też to R. W. (1) został zaatakowany na własnym podjeździe , przedtem wyzywany przez A. J., i gdzie jak sam oskarżony przyznaje (k.79v-80) - w czasie jak był uderzany przez J. to zadał mu jedno uderzenie pięścią w głowę, po której pokrzywdzony przewrócił się, nie kopał go i nie podstawiał nogi;

Sąd uznał za udowodnione, że to właśnie oskarżony mając pretensje jak w fakcie 1 zaatakował pokrzywdzonego, uderzając w głowę, kopiąc, a po przewróceniu zadając kolejne uderzenia; w ocenie sądu mimo odmiennego stanowiska oskarżonego oraz E. W. (1), jego żony taki był właśnie przebieg zdarzenia;

A. J. (1) (k.80v, 4) w swoich zeznaniach podał, że odszedł 3-4 kroki i został uderzony w lewą stroną twarzy w okolicy ucha, następnie okładany pięściami, a w tym czasie oddał cios lub dwa, a gdy następnie odchodził nastąpiło kopnięcie w podudzie, podcięcie i upadek na kolano, a po tym dalej był uderzany, kopany, gdzie (k.81) upadł po podcięciu

Brak jest bezpośrednich i bezstronnych świadków zdarzenia, ale odnotować trzeba, że zgodnie z tym zeznawała świadek A. J. (2) (k. 81v) która podawała, że mąż mówił, że W. go kopnął (12v),a miało to miejsce przy bramce, gdzie już tam już słyszał jak oskarżony go wyzywa a jak odwrócił się i chciał odejść to uderzony został z tyłu i kopnięty w nogę;

Również na podstawie relacji A. J. (1) J. R. (1) (k.82), zeznawał, że pokrzywdzony został zaatakowany od tyłu, że oskarżony go podciął; również świadek M. S. (k.123v)na podstawie telefonicznej relacji J. R. stwierdzał, że J. został pobity i ma złamaną noga i wybite zęby, a bezpośrednie J. mu opowiadał, że zamykał bramę i W. podbiegł i kopnął go w nogę, J. próbował się bronić i miał ząb;

Świadkowie ze słyszenie wpierają więc wersję przedstawioną przez oskarżonego, jednakże skoro i sam pokrzywdzony wskazuje, że broniąc się zadał nawet kilka uderzeń to nie przesądza to charakteru ataku i strony atakującej; zwrócenia uwagi jednak wymaga, że świadkowie zgodnie wskazują, że sytuacja miała by dokonać się nie na podjeździe domu oskarżonego ale przy bramce ogródków zamykanych przez pokrzywdzonego; o tyle pozostaje to istotne, że oskarżony wskazuje na podejście do niego i zaatakowanie przed domem; okoliczność ta w relacji świadków pozostaje niezmienna i zgodna z twierdzeniami A. J. a nie sposób przyjmować, że nawet w pierwotnej relacji co do miejsca samego pokrzywdzonego była przez niego postrzegana jako istotna, skoro ani on ani świadkowi nie mogli znać stanowiska oskarżonego co do tego, że to on po przemieszczeniu się pokrzywdzonego został zaatakowany przed domem;

Tak wskazywała między innymi E. W. (1) (k.82), która twierdziła, że widziała całe zdarzenie a nawet po jego zakończeniu podeszła do bramy obserwując oddalającego się oskarżonego; jak wskazała to oskarżony broniąc się przed uderzeniami J. raz lub dwa razy uderzył go ręką w głowę i ten przewrócił się a następnie poszedł do domu wyklinając męża, który faktycznie zadał tylko jedno widoczne uderzenie (k.82v);

Sąd tego stanowiska nie podzielił, zwrócić trzeba uwagę na szereg okoliczności, które potwierdzają wersję przedstawioną przez pokrzywdzonego oraz zaprzeczają linii obrony oskarżonego i nie pozwalają na uznanie zeznań E. W. jako wiarygodnych; dla porządku dodać trzeba, że świadek wskazuje, że widziała całe zdarzenie, ale się nie ujawniała i mogła być niewidoczna dla pokrzywdzonego, a ten wręcz stwierdza, że interweniowała by oskarżony przestał bić A. J.;

Cały czas pamiętać trzeba i co bezspornie ustalono w sprawie, że to oskarżony miał pretensje do A. J., a zatem to on miał powód do zaatakowana pokrzywdzonego skoro czynił to słownie, machał i gestykulował od odjeżdżającego J. R., a ten gdy wrócił na miejsce już w obecności służb stwierdził, że oskarżony jest pobudzony, czerwony jakby pod wpływem (k.82); od razu przyjąć trzeba, że nie ma przekonujących dowodów, że oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu. On sam i E. W. temu zaprzeczali, stwierdzał to A. J., J. R. oceniał jedynie po zachowaniu zaś J. S. (k.88) mimo odmiennych twierdzeń A. J. stwierdzała, że nie zbliżała się do oskarżonego, okoliczność ta wobec tego nie podlega dalszej weryfikacji; świadek J. S. (3) (k.127v) wskazywała też, że W. stał przy swojej bramie i głośno rozmawiał przez telefon, a nie mówiła i nie stwierdza, że kogoś wyzywał i ubliżał choć słyszała go już z odległości; nie jest to decydujące o tyle, że świadek nie widziała A. J., nie była świadkiem zdarzenia pomiędzy obydwoma, a przez to opisuje sytuację już zajściu, gdzie wobec tego też nie oznacza, że oskarżony znajdował się przy swojej bramie;

W tym miejscu zwrócić trzeba uwagę, że przeciwne dowody jak wyjaśnienia oskarżonego i zeznania E. W. wskazują na atak pokrzywdzonego i jedynie obronę poprzez jedną uderzenie pokrzywdzonego powodujące przewrócenie po którym pokrzywdzony oddalił się bez obrażeń i pomocy innych osób; ta wersja jest nie do pogodzenia z wymową zwłaszcza dowodów nieosobowych ale też zasadami logiki i doświadczenia życiowego o czym będzie jeszcze mowa przy fakcie 5;

Bezpodstawne jest twierdzenie, że pokrzywdzony nie miał obrażeń co miało by być wynikiem zadania mu tylko jednego uderzenia w twarz, a to nakazuje podważać zeznania E. W. i wyjaśnienia R. W. w całości;

przecież te obrażenia obiektywnie stwierdzono i to także w zakresie złamania nogi, gdzie nie istniały inne okoliczności, żeby do takiego urazu doszło; jak nawet wskazuje E. W. widziała pokrzywdzonego jak wraca i wchodzi do domu;

to właśnie zaraz po powrocie i co potwierdza A. J. pokrzywdzony skontaktował się z numerem alarmowym 112; jak wynika z nagrań dwóch rozmów (k.66) w czasie zgłoszenia (w tym z dyspozytorem pogotowia do którego przekierowano rozmowę) pokrzywdzony wskazywał na fakt pobicia go, uraz nogi i zęba domagając się przede wszystkim wezwania policji; właśnie świadek M. F. (k.124), który w wyniku wezwania przeprowadzał interwencję wskazuje, że A. J. podawał, że pobili się, że go boli noga, że oskarżony go kopnął, skarżył się na zęba (k.124v) - chodziło o uderzenie ręką;

oczywistym jest, że pokrzywdzony miał obrażenia, które były wynikiem zdarzenia z udziałem oskarżonego

w wywiadzie lekarskim (karta informacyjna szpitala k.94) odnotowano także, że A. J. zgłasza uderzenie pięścią w twarz, kopanie po twarzy i prawej goleni co biorąc pod uwagę biskość czasową do zdarzenia potwierdza wersję przedstawioną przez pokrzywdzonego;

zwrócić trzeba uwagę jeszcze na dwa elementy, które pozwalają na potwierdzenie, że to A. J. został zaatakowany a nie odwrotnie; pokrzywdzony jest osobę niepełnosprawną (k.92), cierpi na niedotlenienie mózgu, niewydolność krążeniowo oddechową ma zmiany w kręgosłupie i nowotwór krtani; również sąd na rozprawie mógł się przekonać, że nie jest w pełni sprawny ruchowo i ledwo mówi; trudno przyjmować, że wyzwiska niemal szepczącego A. J. miałyby być słyszalne już spod bramki ogrodzenia ogrodów działkowych, czy przez pozostającą w oddaleniu E. W. nawet gdyby chodziło już tylko o odległość od bramy domu; przeczy to także temu, że jak twierdzi oskarżony A. J. szybko do niego podszedł i zaczął mu zadawać uderzenia, czy jak podaje E. W. (k.82) z agresją, wykonując szybkie ruchy – do tego stopnia, że nie była w stanie określić liczby i rodzaju - okładał oskarżonego;

dodatkowo obrażenie odniesione przez oskarżonego i A. J. pozwalają na ustalenie, że to oskarżony był osobą atakującą a A. J. jedynie broniąc się spowodował lekkie i nierozległe obrażenia; u A. J. (1) (k.21) poza złamaniem prawej kości strzałkowej – co było podstawą zarzutu wobec naruszenia czynności ciała na okres 7 dni – stwierdzono także: obrzęk i bolesność bocznej strony stawu skokowego (co wydaje się świadczyć o prawdziwości kopnięcia- podcięcia, a nie tylko samego upadku) i goleni prawej, ograniczenie stawu skokowego, podbiegnięcia krwawe na twarzy w okolicy szczękowej i na nosie po stronie lewej, na powiece dolnej oka lewego, na górnej wardze z raną tłuczoną, otarcia i zadrapania na brodzie po stronie lewej wzdłuż żuchwy i otarć naskórka po stronie prawej; już tylko obrażenia na twarzy od oka, przez nos, szczękę i wzdłuż żuchwy nie pozwalają na przyjęcie zadania jednego uderzenia w twarz ale zgodnie z zeznaniami A. J. wskazują na liczne uderzenia, a tym samym nie sposób przyjmować za wiarygodne twierdzeń co do zadania jednego ciosu;

z drugiej strony u R. W. (1) stwierdzono (k.35) obrzęk w okolicy potylicznej i zausznej dolnej po stronie prawej i delikatnie wysycone podbiegnięcie krwawe i obrzęk w dolnej części prawej małżowiny usznej z delikatnie wysyconym podbiegnięciem krwawym; nie wskazuje to na okładanie po głowie oskarżonego (k.79v, podobnie E. W. k.82), uderzenie w szczękę czy przedramiona skoro oskarżony miał się nimi osłaniać; istotnie i co zostało przyznane przez A. J. broniąc się zadał kilka uderzeń i te stwierdzone temu odpowiadają zwłaszcza przy zadawaniu ich przez osobę nie w pełni sprawną zaś porównanie zakresu obrażeń zdecydowanie wskazuje na dominującą rolę i większą intensywność działania oskarżonego, co wpisuje się w wersję wydarzeń przedstawioną przez A. J.

3.

1-7

Nie sposób przyjąć za wiarygodne twierdzeń oskarżonego (k.80), że J. wstał nie miał żadnych obrażeń i poszedł do domu, nie utykał, ale wyzywał go co potwierdzała E. W. (1) (k.82) stwierdzając, że poszedł do domu nie miał obrażeń, nikt mu nie pomagał iść, a to zaobserwowała na odcinku do samego domu pokrzywdzonego; wprawdzie nie ustalono osoby które miałaby pomóc pokrzywdzonemu, nie widziała jej też J.S., ale ta nie widziała też A. J.; u pokrzywdzonego stwierdzono złamanie nogi (k.93, 23 - Historia choroby, k.94 -karta informacyjna, k.21 - Opinia lekarska, k.8, 22 -protokół badania sądowo lekarskiego), które nie mogło powstać w innych okolicznościach co już wskazuje, że bardziej przekonuje to co wskazywał pokrzywdzony, że z trudem doszedł do domu przy pomocy innej osoby, niż że odchodził swobodnie nie mając obrażeń; jak już wskazywano wyżej A. J. już w czasie rozmowy z dyspozytorem nr alarmowego powoływał się na uszkodzenie nogi, zęba a to samo usłyszał M. F. zaraz po przyjeździe do domu pokrzywdzonego (k.124, 124v);

w takich warunkach zasadne było również ustalenie tak jak wskazywał pokrzywdzony, że (80v) miał zakrwawiony nos, wybity ząb złamaną protezę a (k.81) nadal się leczy ortopedycznie, neurologicznie i to co stwierdzała A. J. (2) (k.81v), że po zdarzeniu źle się czuł, gorzej funkcjonował psychicznie

4.

1-4

Mimo ustalenia, że atakującym był oskarżony i do zdarzenia doszło na pod bramą ogrodów działkowych, przyjąć trzeba za wiarygodne, że również pokrzywdzony zadawał uderzenia; wskazuje na to oskarżony (k.79v), który podaje, że to A. J. (1), gdy zwrócił mu uwagę na zawracanie przez znajomych pokrzywdzonego na podjeździe zaczął go wyzywać , a następnie szybko przyszedł do niego i uderzył go pięścią go w prawą stronę w okolicę ucha i szczęki, po czym był okładany rękami, gdzie padło 4-5 ciosów przed którymi zasłaniał się, wskazywała na to E. W. (1) (k.82).

A. J. (1) (k.80v) potwierdzał fakt zadawania uderzeń stwierdzając, że broniąc się oddał mu cios lub dwa w okolice twarzy, (k.4) - oddał 3-4 ciosy

Potwierdza to także protokół badania sądowo-lekarskiego k.35

Za wiarygodną podstawę ustaleń w sprawie należało uznać również dowody nieosobowe w sprawie jak:

k.92 orzeczenie ZUS z 2017 r.

k.93, 23 Historia choroby

k. 94 karta informacyjna

k. 95 -103 rachunki na paliwo i usługi medyczne

k. 112-116 notatniki służbowe (kopie)

k. 36, 69, 126 dane o karalności

k. 66 nagranie zgłoszenia

k. 21 Opinia lekarska

k. 8, 23 protokół badania sądowo lekarskiego J.

k. 35 protokół badania sądowo-lekarskiego W.

k. 37 Dane osobopoznawcze

Przy czym o ile protokoły badania sądowo lekarskiego (zlecone przez zainteresowanych) uznać należało za zaświadczenia lekarskie o wynikach badania przedmiotowego to za jasną, pełną i nie zawierającą sprzeczności należało uznać opinię lekarską (k.21) w szczególności co do wniosków o możliwym mechanizmie powstania obrażeń;

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

5

1-2

Jak już wskazano wyżej na podstawie dowodów osobowych ale przede wszystkich analizy dowodów nieosobowych, przy uwzględnieniu że pokrzywdzony, nie miał motywacji, wystarczającej sprawności fizycznej by dokonać ataku w określony sposób jak i nie spowodował adekwatnych obrażeń do tak przedstawianego ataku sam doznając lekkich obrażeń ale też złamania nogi konieczne było ustalenie, że to oskarżony zaatakował A. J. i odbyło się to nie na podjeździe domu oskarżonego, ale przy ogrodach działkowych, gdzie oskarżony domagał się zaprzestania zawracania na jego podjedzie;

Odmienne w tej mierze wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadka uznać należał wobec tego za niewiarygodne

Zeznania I. P. (k.124) były bez znaczenia w sprawie; nie miała ona wiedzy co do przebiegu interwencji i ujawnionych okoliczności zdarzenia

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

R. W. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Działanie oskarżonego doprowadziło do złamania trzonu kości strzałkowej prawej, co w oczywisty sposób a został potwierdzone przez biegłego prowadziło do rozstroju zdrowia i naruszenia czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni; tym samym zasadne było przyjęcie, że zachowanie oskarżonego zrealizowało znamiona czynu z art. 157§1 kk

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. W. (1)

1.

1.

Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim oraz z wysokim stopniem winy

Nie zachodziły żadne okoliczności chociażby ograniczające możność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowanie; oskarżony jest pełnoletni, posiada wykształcenie średnie, nie leczy się psychiatrycznie, neurologicznie;

Świadomie i z zamiarem perswadowania pokrzywdzonemu swoich racji wobec oczekiwanego zachowania innej osoby podszedł do A. J. i go uderzył, kopnął i zadawał kolejne uderzenia;

Stopień społecznej szkodliwości czynu:wysoki

Oskarżony godził w zdrowie innej osoby, zadawał liczne uderzenia nawet po przewróceniu się pokrzywdzonego, spowodował u niego złamanie nogi oraz liczne obrażenia w postaci obrzęku i podbiegnięć krwawych, gdzie skutki pokrzywdzony odczuwa do dzisiaj, a wymagał unieruchomienia kończyny, rehabilitacji także za własne środki,, po zdarzeniu gorzej funkcjonował fizycznie i psychicznie, w szczególności wobec niepełnosprawności oraz szeregu chorób towarzyszących; oskarżony dział z zamiarem bezpośrednim, a jego motywacja sprowadzała się do wyładowania na pokrzywdzonym agresji i złości w związku z zachowaniem innej osoby za którą A. J. odpowiedzialności nie ponosi, a w sytuacji, gdy J. R. nie zareagował na emocjonalną manifestację oskarżonego;

Wymiar kary:

Okoliczności obciążające:

Motywacja zasługująca na szczególne potępienie i nie zasługująca na jakiekolwiek usprawiedliwienie, brutalny sposób ataku dokonanego początkowo z tyłu odchodzącej osoby, popełnienie przestępstwa na szkodę osoby niepełnosprawnej z wielochorobowością, szerokie i długo utrzymujące się następstwa przestępstwa

Okoliczności łagodzące:

Uprzednia niekaralność, odpowiedź przemocą ze strony pokrzywdzonego wykonywanie pracy zarobkowej, wychowywanie i utrzymywanie obecnie dorosłego już dziecka

2.

1.

Uprzednia niekaralność, nienaganny tryb życia przed popełnieniem czynu, tworzenie stabilnej rodziny, gdzie oskarżony poprzez pracę zarobkową utrzymuje ją przekonuje, że obecnie dla osiągnięcia celów kary, zwłaszcza celu zapobiegawczego wystarczające będzie orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem wykonania a oskarżony mając świadomość możności zarządzenia wykonania kary nie poważy się ponownie zwłaszcza na podobny czyn; okoliczności zdarzenia, gdzie oskarżony pozostaje sąsiadem pokrzywdzonego i to właśnie w stosunkach sąsiedzkich (które nie ustają) mając pretensje do pokrzywdzonego o zachowanie znajomego dokonał przestępstwa przemawiają za większą ostrożnością przy oznaczeniu okresu próby i ustalenia go na okres 2 lat;

3.

1.

Przy konieczności orzekania środka probacyjnego i z uwagi na charakter zdarzenie, ale też względy zapobiegawcze i sprawiedliwość społeczną zasadne było orzeczenie obowiązku przeproszenia pokrzywdzonego

4.

1.

Pokrzywdzony przedstawił rachunki za dojazd i świadczenia medyczne nie obrazujące całości poniesionych wydatków. Pokrzywdzony jest osobą niepełnosprawną, chorą nowotworowo, a po złamaniu nogi miał założony opatrunek gipsowy, pogorszyło się jego samopoczucie i funkcjonowanie, wymagał rehabilitacji, do chwili obecnej odczuwa skutki zdarzenia; uwzględniając całokształt negatywnych przeżyć, ból i cierpnie psychiczne w związku z uszkodzeniem ciała i zdarzeniem zamiast zadośćuczynienia i odszkodowania, które nie zostało wykazane do pełnej wysokości sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie 10000zł; w ocenie sądu niezależnie od możliwości dochodzenia dalszych roszczeń na drodze postępowania cywilnego sąd uznał, że jest to kwota adekwatna do sumy niewątpliwego cierpienia i kosztów i w sposób natychmiastowy – w postępowaniu karnym będzie realizować słuszne roszczenia pokrzywdzonego;

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.

Zgodnie z art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe obejmujące faktycznie poniesione przez Skarb Państwa wydatki, w tym te o charakterze zryczałtowanym (doręczenia, karta karna) oraz opłatę od orzeczonej kary pozbawienia wolności zgodnie z art.2 ust. 1pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach sprawach karnych

1.Podpis