Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Puławach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Marek Stachoń

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Szczepanik

Przy udziale Prokuratora - Anny Komy Bociańskiej

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 09.04.2019 r.

sprawy P. P. syna S. i Z. z domu M., urodzonego dnia (...) w P.

oskarżonego o to, że: w okresie od listopada 2017 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do dnia 21 października 2018 roku w miejscowości P. woj. (...) znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją matką Z. P. oraz nad osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny – bratem D. P. w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynał awantury domowe podczas których wypowiadał pod ich adresem słowa powszechnie uznane za wulgarne i obelżywe, zakłócał im spoczynek nocny, wyganiał z domu, niszczył wyposażenie domu, przy użyciu noża oraz tasaka groził bratu D. P. pozbawieniem życie, a nadto stosował wobec matki i brata przemoc fizyczną polegającą na popychaniu, szarpaniu, uderzeniu rękami po ciele, przy czym w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu zdolność rozpoznawania znaczenia czynu i pokierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona

tj. o czyn z art. 207§1 kk w zw. z art. 207§1a kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 31§2 kk

1. oskarżonego P. P. uznaje winnym tego, że w okresie od listopada 2017 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do dnia 21 października 2018 roku w miejscowości P. woj. (...) znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją matką Z. P. oraz nad osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny – bratem D. P. w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynał awantury domowe podczas których wypowiadał pod adresem brata słowa powszechnie uznane za wulgarne i obelżywe, zakłócał im spoczynek nocny, niszczył wyposażenie domu, groził bratu D. P. pozbawieniem życie, a nadto stosował wobec matki i brata przemoc fizyczną polegającą uderzeniu brata pięścią w twarz i szturchaniu matki, przy czym w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu zdolność rozpoznawania znaczenia czynu i pokierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona

tj. czynu z art. 207§1 kk w zb. z art. 207§1a kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 31§2 kk i za to na mocy art. 207§1a kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

2. na mocy art. 63§1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza okres faktycznego pozbawienia wolności od dnia 3 grudnia 2018 roku godzina 20.50 do dnia 18 kwietnia 2019 roku godzina 14.00, równoważne 4 (czterem) miesiącom i 16 (szesnastu) dniom kary pozbawienia wolności;

3. zasądza na rzecz Kancelarii adw. M. S. kwotę 885, 60 ( osiemset osiemdziesiąt pięć 60/100) złotych tytułem nieopłaconej obrony wykonywanej z urzędu;

4. na mocy art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

II K 57/19

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Puławach oskarżyła P. P. o to, że:

w okresie od listopada 2017 roku daty dziennej bliżej nie ustalonej do dnia 21 października 2018 roku w miejscowości P. województwa (...) znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją matką Z. P. oraz nad osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny – bratem D. P. w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynał awantury domowe, podczas których wypowiadał pod ich adresem słowa powszechnie uznane za wulgarne i obelżywe, zakłócał im spoczynek nocny, wyganiał z domu, niszczył wyposażenie domu, przy użyciu noża oraz tasaka groził bratu D. P. pozbawieniem życia, a nadto stosował wobec matki i brata przemoc fizyczną polegającą na popychaniu, szarpaniu, uderzaniu rękami po ciele, przy czym w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu zdolność rozpoznawania znaczenia czynu i pokierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 207 § 1a k.k. w zb. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

P. P. mieszka w P. wraz z matką Z. P. i bratem D. P., który jest niepełnosprawny intelektualnie. P. P. często nadużywa alkoholu i pod jego wpływem urządza w domu awantury, podczas których wypowiadał pod adresem brata słowa powszechnie uznane za wulgarne i obelżywe, zakłócał im spoczynek nocny głośno włączając telewizor i radio, niszczył wyposażenie domu uszkadzając kopniakiem drzwi i wyrywając klamkę, groził bratu zabójstwem, stosował przemoc fizyczną wobec matki poszturchując ją, a brata uderzył pięścią w twarz aż poleciała krew z nosa. Zachowanie P. P. powodowało interwencje policji i doprowadziło do założenia niebieskiej karty. W czasie popełnienia tych czynów P. P. miał w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, gdyż ma organiczne zaburzenia nastroju, zaburzenia zachowania i osobowości na podłożu organicznych zmian i jest uzależniony od wielu substancji psychoaktywnych. P. P. był pięciokrotnie karany w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, przeciwko rodzinie i przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym. P. P. ma wykształcenie podstawowe, jest z zawodu blacharzem samochodowym, nie ma majątku i jest na utrzymaniu matki, jest rozwiedziony i ma troje dzieci, leczy się psychiatrycznie i odwykowo.

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd obdarzył wiarą zeznania świadka R. W. – k. 353v, 188-189 w całości, ponieważ są zgodne i konsekwentne, a świadek ten nie jest w żaden sposób związany ze stronami sporu i w sprawie tej występuje jedynie z powodu wypełniania obowiązków służbowych. Sąd obdarzył wiarą zeznania świadka Z. P. – k. 352-353, 3-4, 216, w części opisującej agresywne zachowania oskarżonego, gdyż w tym zakresie zeznania te są logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym. Sąd nie dał wiary zeznaniom tego świadka w zakresie w jakim zaprzeczają zeznaniom złożonym w postępowaniu przygotowawczym, gdyż Z. P. nie potrafiła w sposób przekonujący wyjaśnić zmiany zeznań. Nikt jej nie zmuszał do obciążania syna w postepowaniu przygotowawczym. Sama zgłosiła się na policję, żeby złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez P. P.. Gdyby rzeczywiście było tak, jak to przedstawiła na rozprawie, to nie miałaby powodu, żeby fatygować się na policję i obciążać syna niesłusznie zarzutami ryzykując odpowiedzialność karną. Przyczynę takich a nie innych zeznań złożonych przed sądem wskazała sama Z. P. zeznając, że „wszyscy byli oburzeni, mieli do mnie pretensje, że chłopak poszedł na święta do aresztu”, więc zmiana zeznań jest próbą swoistej rehabilitacji przez otoczeniem za obciążenie własnego dziecka i spowodowanie jego aresztowania. Jest to zrozumiałe, gdyż kilka miesięcy spokoju podczas jego tymczasowego aresztowania zaciera złe wrażenie jego wcześniejszego postępowania, a świadomość, że jest to własne dziecko, pozostaje niezmienna. Sąd uznał za nic nie wnoszące do sprawy zeznania świadków: J. B. – k. 353-353v, 190-191, M. K. (1) – k. 353v-354, 213-214, M. K. (2) – k. 354, 17-18, gdyż świadkowie ci wiedzą jedynie o interwencjach policji w domu P., ale nie znają ich przyczyny, przebiegu ani zasadności. Sąd obdarzył wiarą opinię sądowo-psychiatryczną dotyczącą D. P. – k. 251-253, 254-256, opinię sądowo-psychiatryczno-psychologiczną dotyczącą P. P. – k. 257-261, 284-288, opinię sądowo-psychologiczną dotyczącą D. P. – k. 271-280, ponieważ zostały sporządzone przez bezstronne osoby posiadające odpowiednią wiedzę specjalną. Sąd obdarzył wiarą ponadto dowody znajdujące się w aktach sprawy: niebieska karta – k. 32-37, rejestr interwencji policji – k. 38-40, dokumentacja medyczna dotycząca P. P. – k. 43-57, 64-181, 201-202, 262, dane o karalności – k. 186-187, dokumentacja medyczna dotycząca D. P. – k. 231-232, 242-250, odpis wyroku – k. 302-303, dane osobo poznawcze – k. 304, ponieważ zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i w przewidzianej prawem formie, a żadna z zainteresowanych stron nie zakwestionowała ich prawdziwości.

Oskarżony P. P. przyznał się jedynie do wyzwisk i do zakłócania ciszy nocnej, a w pozostałej części nie przyznał się do winy i wyjaśnił, że części zdarzeń może nie pamiętać, gdyż ma problem z nadużywaniem alkoholu. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części zaprzeczającej użyciu niebezpiecznego narzędzia podczas gróźb wobec brata, wyzwisk kierowanych wobec matki, wyganiania matki i brata z domu, ponieważ powyższe zarzuty nie znajdują potwierdzenia w dostępnym materiale dowodowym. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części, gdzie zaprzecza groźbom kierowanym wobec brata, niszczeniu wyposażenia domu oraz naruszaniu nietykalności cielesnej matki i brata, gdyż stoją w sprzeczności z obdarzonym wiarą materiałem dowodowym.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, ponieważ, jak wynika z opinii biegłych, miał on w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznawania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, ale nie - zniesioną i nie zachodzą żadne inne okoliczności wyłączające jego odpowiedzialność karną.

Ustalony wyżej czyn jakiego dopuścił się P. P. polegający na systematycznym urządzaniu wobec osób bliskich i zarazem domowników: matki i brata, który to brat jest osobą nieporadną z uwagi na upośledzenie umysłowe, awantur polegających na znieważaniu, groźbach popełnienia przestępstwa, zakłócaniu spoczynku nocnego, niszczeniu wyposażenia domu i naruszaniu nietykalności cielesnej stanowi przestępstwo znęcania się psychicznego i fizycznego popełnione w warunkach znacznego ograniczenia zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postepowaniem określone w art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 207 § 1a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające sąd wziął pod uwagę popełnienie przestępstwa pod wpływem alkoholu i dotychczasową karalność i to również za przestępstwo podobne, a jako okoliczności łagodzące sąd uwzględnił pojednanie z pokrzywdzonymi i działanie w warunkach znacznego ograniczenia zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postepowaniem. Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę sąd wymierzył karę adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, która zmotywuje oskarżonego do przestrzegania prawa.

Sąd zwolnił skazanego z ponoszenia kosztów postępowania biorąc pod uwagę fakt braku stałej pracy oraz trudną sytuację materialną.