Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Puławach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Marek Stachoń

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Szczepanik

Bez udziały Prokuratora -

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 01.08.2017 r., 05.09.2017 r., 10.10.2017 r., 28.11.2017 r., 12.01.2018 r.

sprawy M. M. (1), syna S. i G. z domu S., urodzonego dnia (...) w P.,

oskarżonego o to, że: w okresie od 10 grudnia 2016 roku do dnia 27 marca 2017 roku w P. woj. (...) znęcał się psychicznie i fizycznie nad zamieszkującą z nim siostrą I. M. w ten sposób, że znajdując się pod wpływem alkoholu wszczynał awantury domowe w trakcie których wyzywał ja słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, zakłócał wypoczynek i ciszę nocną, ośmieszał, zakłócał spokój puszczając głośno muzykę i kopiąc w meble, groził pobiciem lub pozbawieniem życia nożem sprężynowym, ponadto naruszał jej nietykalność cielesną poprzez popychanie, szarpanie, łapanie za ręce, uderzał w twarz i po rękach przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się bezpośrednio po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze siedmiu miesięcy i siedmiu dni będąc uprzednio skazanym za podobne przestępstwo umyślne wyrokiem Sądu Rejonowego II Wydział Karny sygn. akt II K 897/15 z art. 207§1 kk, którą odbył w okresie od 03 maja 2016 roku do dnia 10 grudnia 2016 roku w ZK O.

tj. o czyn z art. 207§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

1. oskarżonego M. M. (1) uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu z art. 207§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na mocy art. 207§1 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

2. na mocy art. 63§1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza faktyczne pozbawienie wolności od dnia 20.04.2017 r. godzina 11.40 do dnia 12.01.2018 r., równoważne 8 (ośmiu) miesiącom i 28 (dwudziestu ośmiu) dniom pozbawienia wolności;

3. zasądza na rzecz Kancelarii adw. M. S. kwotę 1353 ( jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt trzy) złote tytułem nieopłaconej obrony z urzędu;

4. zwalania oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, przejmujący wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

II K 554/17

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Puławach oskarżyła M. M. (1) o to, że:

w okresie od 10 grudnia 2016 roku do dnia 27 marca 2017 roku w P. województwa (...) znęcał się psychicznie i fizycznie nad zamieszkującą z nim siostrą I. M. w ten sposób, że znajdując się pod wpływem alkoholu wszczynał awantury domowe, w trakcie których wyzywał ją słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, zakłócał wypoczynek i ciszę nocną, ośmieszał, zakłócał spokój puszczając głośno muzykę i kopiąc w meble, groził pobiciem lub pozbawieniem życia nożem sprężynowym, nadto naruszał jej nietykalność cielesną poprzez popychanie, szarpanie, łapanie za ręce, uderzał w twarz i po rękach, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się bezpośrednio po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze siedmiu miesięcy i siedmiu dni będąc uprzednio skazanym za podobne przestępstwo umyślne wyrokiem Sądu Rejonowego w Puławach II Wydział Karny sygn. akt II K 897/15 z art. 207 § 1 k.k., którą odbył w okresie od 3 maja 2016 roku do dnia 10 grudnia 2016 roku w ZK O., tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

M. M. (1) i I. M. są rodzeństwem i mieszkają w jednym mieszkaniu w P. wraz z ojcem S. M.. Wyrokiem z dnia 10 maja 2016 roku w sprawie II K 897/15 Sądu Rejonowego w Puławach M. M. (1) został skazany za czyny z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., art. 193 k.k. i z art. 207 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 11 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 3 maja 2016 roku do dnia 10 grudnia 2016 roku. Bezpośrednio po opuszczeniu Zakładu Karnego w O. czyli od dnia 10 grudnia 2016 roku do dnia 27 marca 2017 roku M. M. (1) znajdując się pod wpływem alkoholu wszczynał awantury domowe, w trakcie których wyzywał swoją siostrę I. M. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, zakłócał jej wypoczynek i ciszę nocną, ośmieszał ją, zakłócał jej spokój puszczając głośno muzykę i kopiąc w meble, groził jej pobiciem lub pozbawieniem życia nożem sprężynowym, nadto naruszał jej nietykalność cielesną poprzez popychanie, szarpanie, łapanie za ręce, uderzał w twarz i po rękach. Sąsiadka A. Ł. od powrotu M. M. (1) z zakładu karnego słyszała, jak wyzywał swoją siostrę, która z kolei krzyczała, żeby dał jej spokój, a podczas jego pobytu w zakładzie karnym nie było żadnych awantur. Awantury w mieszkaniu M. były powodem interwencji policji. I. M. poskarżyła się na zachowanie brata pracownikom socjalnym: A. S. i M. T.. W dniu 24 marca 2017 roku M. M. (1) zadzwonił do A. S. z pretensjami dlaczego wtrąca się w ich życie i powiedział, że ją znajdzie i poznał w więzieniu kolegów, którzy zrobią z nią porządek. I. M. jest upośledzona umysłowo w stopniu umiarkowanym, ma zaburzoną zdolność postrzegania, zapamiętywania oraz odtwarzania swoich spostrzeżeń, lecz brak jest możliwości stwierdzenia u niej skłonności do kłamstwa czy fantazjowania. I. M. ma skłonność do ulegania wpływom innych osób i może stać się łatwym obiektem do manipulacji. Odczuwa lęk przed bratem i nie potrafi się przeciwstawić. Największą wartość mają jej zeznania składane najwcześniej tym bardziej, że mieszkający z nią ojciec ma do niej pretensje o obciążanie brata swoimi zeznaniami. M. M. (1) w dacie czynu mógł ocenić jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem, a z powodu uzależnienia od alkoholu istnieje znaczne prawdopodobieństwo popełnienia przez niego podobnego czynu zabronionego i wskazane jest umieszczenie go w stacjonarnym zakładzie leczenia odwykowego lub objęcie terapią odwykową w zakładzie karnym. M. M. (1) był też karany wyrokiem z dnia 27 marca 2015 roku w sprawie II K 1144/14 Sądu Rejonowego w Puławach za czyny z art. 207 § 1 k.k. i z art. 288 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał od dnia 29 grudnia 2015 roku do dnia 3 maja 2016 roku. M. M. (1) ma wykształcenie zawodowe i z zawodu jest stolarzem – tapicerem, jest kawalerem i nie ma dzieci, utrzymuje się z renty socjalnej i zasiłku z MOPS.

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd obdarzył wiarą zeznania świadków: A. Ł. – k. 195, 59-60, A. S. – k. 208, 15-16, 61, M. T. – k. 208-209, 22-23 i I. M. – k. 223v, 2-3, 115-116, ponieważ są logiczne, zgodne i konsekwentne, a świadkowie A. S. i M. T. nie są w żaden sposób związane ze stronami sporu i w sprawie tej występują jedynie z powodu wypełniania obowiązków służbowych. Wprawdzie stan zdrowia I. M. potwierdzony opinią biegłej nakazuje z dużą ostrożnością podchodzić do jej zeznań, ale zeznawała ona konsekwentnie i tą samą wersję zdarzeń przekazała pracownikom socjalnym, a ponadto jej wersję zdarzeń potwierdziła sąsiadka. Poza tym jeżeli miałaby ulec czyimś wpływom to właśnie ojca, z którym spędza najwięcej czasu i który próbuje obronić swojego syna przed odpowiedzialnością karną. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka S. M. – k. 194v-195, 107-108, 278v, ponieważ stoją w sprzeczności z obdarzonym wiarą materiałem dowodowym oraz wyraźnym zaangażowaniem emocjonalnym po jednej ze stron sporu widocznym w bezpośredniej obserwacji podczas zeznań. Świadek zeznał, że to jego córka krzyczy, a brat ją uspokaja, ale z zeznań sąsiadki wynika, że nie było awantur, kiedy M. M. (1) przebywał w zakładzie karnym, a I. M. przebywała w domu, więc to nie ona była ich źródłem. Sąd uznał za nic nie wnoszące do sprawy zeznania świadka P. B. – k. 278v-279, 62v, ponieważ nic jej nie wiadomo na temat zachowania M. M. (1) wobec I. M.. Sąd obdarzył wiarą opinie biegłych – k. 80-82, 110-114, 245, 258, ponieważ zostały sporządzone przez osoby bezstronne i posiadające odpowiednią wiedzę specjalną, a ich treść jest przekonująca i nie budzi żadnych wątpliwości. Sąd obdarzył wiarą ponadto dowody znajdujące się w aktach sprawy: raport historii działania – k. 6-8, odpisy wyroków – k. 9-10, 24-25, 29-31, dane osobo poznawcze – k. 44 i dane z Krajowego Rejestru Karnego – k. 189-191, ponieważ zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i w przewidzianej prawem formie, a żadna z zainteresowanych stron nie zakwestionowała ich prawdziwości.

Oskarżony M. M. (1) przyznał się do winy, ale jednocześnie zaprzeczył treści zarzutów twierdząc, że nie groził siostrze ani nie stosował wobec niej przemocy. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż stoją w sprzeczności z obdarzonym wiarą materiałem dowodowym, a jego zachowanie polegające na groźbach kierowanych do pracownika socjalnego tylko potwierdzają prawdziwość relacji jego siostry.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, ponieważ jest on osobą świadomą swych czynów i nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające jego odpowiedzialność karną.

Zarzucany oskarżonemu czyn polegający na regularnym stosowaniu przemocy psychicznej i fizycznej wobec osoby najbliższej w wspólnie z nim zamieszkującej i to bezpośrednio po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za czyn podobny stanowi przestępstwo znęcania się określone w art. 207 § 1 k.k., a popełnione w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 k.k.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające sąd wziął pod uwagę jego dotychczasową karalność i to za czyny podobne, narastającą agresję i popełnienie przestępstwa pod wpływem alkoholu, a jako okoliczności łagodzące jego problemy zdrowotne. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sąd wymierzył karę adekwatną do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu, która dla oskarżonego będzie odpowiednią nauką, a dla innych przestrogą przed podobnym postępowaniem.

Sąd zwolnił skazanego z ponoszenia kosztów postępowania, ponieważ z uwagi na swoją trudną sytuację majątkową nie jest w stanie ich uiścić.