Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Puławach

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Puławach IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Magdalena Gałkowska

Ławnicy: Elżbieta Mazurek, Alina Radko

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Skoczewska

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2019 r. w Puławach

sprawy z powództwa S. Ż.

przeciwko O. P. (...) w R.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę

1. oddala powództwo;

2. zasądza od powódki S. Ż. na rzecz pozwanego Ośrodka Pomocy (...) w R. kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 10 kwietnia 2018r. powódka S. Ż. wnosiła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego Ośrodka Pomocy (...) w R. kwoty 15.000 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie z nią umowy o pracę .

Pozwany O. P. (...) w R. powództwa nie uznawał i wnosił o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

O. P. (...) w R. jest jednostką budżetową Gminy R. ( bezsporne).

Powódka S. Ż. zatrudniona była w O. P. (...) w R. od dnia 14 maja 2009r. jako główna księgowa (k.8,9, akta osobowe). Powódka w okresie zatrudnienia w pozwanym (...) posiadała zakres obowiązków, ostatni ze stycznia 2018r., a wcześniejszy ze stycznia 2017r. (akta osobowe).

Podczas zatrudnienia powódki w pozwanym (...), w księgowości było tylko jedno stanowisko pracy- stanowisko głównej księgowej ( bezsporne). Okresowo powódce w wykonywaniu jej pracy pomagali inni pracownicy (...) ( zeznania świadka A. Z. k.34v, zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc k.332v-333,346v-347v). Przez cały rok 2017 powódce w wykonywania jej pracy pomagała na stałe stażystka (zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

Od stycznia 2014r. w pozwanym (...) księgi rachunkowe, w tym księgi główne prowadzone były komputerowo w systemie zakupionym w firmie (...) (zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc k.332v-333,346v-347v, wyjaśnienie p.o. Kierownika (...) stanowiące załącznik do protokołu kontroli przeprowadzonej przez inspektorów Regionalnej Izby Obrachunkowej k.259-259v, zeznania świadka B. W. k.68v-69v). Powódka od stycznia 2014r., czyli od momentu rozpoczęcia prowadzenia ksiąg komputerowo, nie wykonywała wydruków z zapisów księgowych dokonanych w systemie ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). Powódka w prowadzonych ręcznie księgach tj. kartach wydatków i dochodów prowadzonych ręcznie dokonywała niekiedy zapisów ołówkiem (zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

W dniu 8 września 2017 powódka stwierdziła, iż doszło do awarii programu komputerowego z firmy (...), co spowodowało utratę danych zapisanych przez nią w tym księgach komputerowo ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, wyjaśnienie p.o. Kierownika stanowiące załącznik do protokołu kontroli k.259-259v). Powódka nie zgłosiła swojemu przełożonemu tj. kierownikowi (...) faktu utraty zapisanych ksiąg głównych w systemie i nie prowadziła od września 2017r. na bieżąco zapisów ksiąg głównych w tym systemie, ani też w wersji papierowej ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). W grudniu 2017r. powódka zgłosiła kierownikowi M. P. fakt utraty zapisanych danych księgowych (zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). Wtedy ten fakt został zgłoszony do firmy (...), przyjechał do siedziby pozwanego (...) pracownik tej firmy (...) lecz dane, poza kopiami z 3 miesięcy roku 2014, nie zostały odzyskane (zeznania świadka Z. N. (1) k.297v-298).

W dniach od 12 grudniu 2017r. do 12 stycznia 2018r. inspektorzy Regionalnej Izby Obrachunkowej K. K. i M. P. (1) przeprowadzali w pozwanym (...) problemową kontrolę gospodarki finansowej w zakresie rachunkowości oraz realizacji planu finansowego ( protokół z kontroli k.238-280, zeznania świadków : K. K. k.70-70v i M. P. (1) k.69v-70). W czasie tej kontroli inspektorzy stwierdzili uchybienia w zakresie rachunkowości oraz realizacji planu finansowego w pozwanym (...), na bieżąco odbierali wyjaśnienia od p.o. Kierownika (...), od powódki i innych pracowników (...) odpowiedzialnych za dane zagadnienie, pracownicy ci składali wyjaśnienia na piśmie - k.259-263, 265v, 266-267v, 274v-278.

W dniu 10 stycznia 2018r. p.o. Kierownika pozwanego Ośrodka (...) nałożył na powódkę karę nagany za naruszenie Regulaminu Pracy obowiązującego w pozwanym, a naruszenie to miało miejsce w latach 2014-2017 i dotyczyło braku ksiąg głównych, o czym pracodawca dowiedział się w dniu 13 grudnia 2017r., a co zostało potwierdzone 29.12.2017r. podczas kontroli przeprowadzonej w Ośrodku przez Regionalną Izbę Obrachunkową ( k.10, akta osobowe).

Po zakończonej kontroli, tj. w dniu 12 stycznia 2018r. inspektorzy Regionalnej Izby Obrachunkowej K. K. i M. P. (1) przedstawili kierownikowi (...) wersję roboczą protokołu, którą Kierownik (...) otrzymał tego dnia – k.256. W protokole z tej kontroli min. stwierdzono, iż w pozwanym (...) nie są prowadzane księgi rachunkowe: dziennik- ostatni zapis w ręcznie prowadzonym dzienniku okazanym do kontroli dokonany był pod datą 31.12.2008r, konta księgi głównej, zestawiania obrotów i sald, zestawienia sald kont pomocniczych, ewidencja szczegółowa. Inspektorzy stwierdzili też, że główny księgowy nie sporządził kopii zapasowych i wydruków ksiąg rachunkowych, czym naruszone zostały przepisy art. 13 ust 6 i art. 72 ust 1 i 2 ustawy o rachunkowości. Stwierdzono także w czasie tej kontroli, że w kartach dochodów prowadzonych ręcznie były przypadki dokonywania zapisów w sposób nietrwały t.j ołówkiem, co stanowi naruszenie art. 23 ust2 pkt 2 i art. 24 ust 4 pkt 1 ustawy o rachunkowości. W protokole tym inspektorzy, sprawdzając prawidłowość wykazania danych w sprawozdaniu Rb-28S stwierdzili, że łączna kwota wydatków wynikających z karty wydatków ora list wypłat i wyciągów bankowych z 30.12.2016r. stanowiła kwotę o (...) zł mniejszą niż to wykazano w sprawozdaniu. Stwierdzono także, że dokonywano rocznych odpisów amortyzacyjnych wartości składników majątkowych o wartości niższej niż 3.500 zł, co jest niezgodne z przepisami wewnętrznymi (...) tj. „Polityką rachunkowości” wprowadzoną zarządzeniem nr (...) Kierownika (...), a także ujmowano w ewidencji analitycznej pozostałych środków trwałych składników majątkowych poniżej 300 zł, co także jest niezgodne z przepisami wewnętrznymi (...) tj. „Polityką rachunkowości”.

Na początku marca 2018r. pozwany (...) zakupił inny program komputerowy księgowy w innej firmie, w którym to programie miała być prowadzona księga główna (...) ( zeznania świadków: B. W., zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

W dniu 2 marca 2018r. Inspektorzy Regionalnej Izby Obrachunkowej K. K. i M. P. (1) podpisali protokół z przeprowadzonej w pozwanym (...) w dniach od 12 grudniu 2017r. do 12 stycznia 2018r. kontroli gospodarki finansowej w zakresie rachunkowości oraz realizacji planu finansowego w dniu 2 marca 2018r. - k.255v i tego dnia protokół ten został przedstawiony min. Skarbnikowi Gminy (zeznania świadka B. W.).

W piśmie z dnia 7 lutego 2018r., które to pismo powódka otrzymała w dniu 19 lutego 2018r., p.o. Kierownika (...) poprosił powódkę o wyjaśnienie różnicy pomiędzy kwotą wykazaną w sprawozdaniu Rb-28S za okres od początku roku do dnia 31.12. 2016r., a kwotą wynikającą z kart wydatków oraz list wypłat i wyciągów bankowych tj. kwoty (...) zł do dnia 28 lutego 2018r. ( k.12). Powódka nie złożyła tych wyjaśnień ( bezsporne).

Po zakupie tego nowego programu księgowego Skarbnik Gminy D. S. (1) i zastępca Skarbnika Gminy B. W. zapytali powódkę, czy księguje już elektronicznie w nowym programie komputerowym księgowym ( zeznania świadków: B. W. i D. S. (1) k.68-68v, zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). Powódka wtedy podała tym osobom, że księguje już w nowym programie ( zeznania świadków: B. W. i D. S. (1) k.68-68v, zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

W dniu 20 marca 2018r. odbyło się spotkanie z udziałem burmistrza R., zastępcy Skarbnika Gminy B. W., Skarbnika Urzędu Miejskiego w R. D. S. (1) i audytor B. O. (1) z p.o. kierownika (...) M. P. i poproszono wtedy M. P., aby przyniósł on wydruki z ksiąg rachunkowych (...) prowadzonych przez powódkę komputerowo od stycznia 2018r. i wtedy M. P. ustalił u powódki, że ona nie jest w stanie ich wydrukować (notatka służbowa sporządzona przez M. P. k.344, zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). M. P. nie przyniósł więc wtedy tych wydruków ( zeznania świadków: B. O. (1) k.298-298v, B. W. i D. S. (1)).

W okresie do 31 marca 2018r. żaden z pracowników (...) i Urzędu Miejskiego w R. nie widział zapisów komputerowych zdarzeń księgowych gospodarczych zaistniałych od stycznia 2018r. ani też odtworzonych w wersji papierowej zapisów zdarzeń za rok 2017 ( zeznania świadków: B. W., D. S. (1)).

Pod koniec marca 2018r. powódka i p.o. Kierownika (...) M. P. rozmawiali na temat rozwiązania stosunku pracy łączącego strony za porozumieniem stron, powódka przygotowała projekt takiego porozumienia, które podpisała, ale w dniu 30 marca 2018r. kierownik powiedział jej, że jednak nie wyraża zgody na rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron (zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, akta osobowe).

W dniu 3 kwietnia 2018r. p.o. Kierownika pozwanego Ośrodka (...) wręczył powódce pismo rozwiązujące z nią umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia w trybie art. 52§1pkt1 kp z powodu ciężkiego naruszenia przez nią podstawowych obowiązków pracowniczych polegającego na: 1/ braku wydruku księgowego z systemu komputerowego na potwierdzenie czynności księgowania na komputerowym systemie księgowym, brak trwałego zamknięcia księgowego lat 2014, 2015, 2016 – ksiąg głównych, 2/ nierzetelne prowadzenie zapisów w kartach wydatków ( np. w 2016r. brak dwóch list wypłat świadczeń rodzinnych), 3/ prowadzenie zapisów kartach wydatków oraz kartach dochodów w sposób nietrwały ( ołówkiem), 4/ niewyjaśnienie pomimo pisemnego zobowiązania ( pismo z dnia 7.02.2018r.) różnicy pomiędzy kwotą wykazaną w sprawozdaniu Rb-28S za okres od początku roku do dnia 31.12. 2016r. a kwotą wynikającą z kart wydatków oraz list wypłat i wyciągów bankowych tj. kwoty (...)/ niestosowania się do przepisów wewnętrznych (...) tj. „Polityki rachunkowości” wprowadzonej zarządzeniem nr (...) Kierownika (...): dokonywanie rocznych odpisów amortyzacyjnych wartości składników majątkowych o wartości niższej niż 3.500 zł, ujmowanie w ewidencji analitycznej pozostałych środków trwałych składników majątkowych poniżej 300 zł, 6/ świadome podawanie nieprawdy pracownikom Urzędu Miejskiego w R. tj. Skarbnika i Z-cy Skarbnika o zaksięgowaniu w nowym programie księgowym miesiąca stycznia, lutego oraz marca 2018r. na bieżąco, a także zaksięgowaniu roku 2017 do miesiąca lipca ( notatka służbowa z dnia 20.03.2018r) – w dniu 20.03. 2018r. stwierdzono brak takich zapisów, 7/ na podstawie inwentaryzacji pełnej przeprowadzonej w (...) w R. stwierdzono w dniu 22.03.2018r. nierzetelne sporządzenie sprawozdania za grudzień 2017r. w którym wykazano wypłatę świadczenia rodzinnego, która faktycznie nastąpiła w lutym 2018r. co potwierdza nierzetelność księgową, 8/ brak staranności i sumienności w pracy oraz wadliwe, nierzetelne prowadzenie spraw księgowych a w konsekwencji utrata zaufania ( k.11, akta osobowe).

W okresie od 21 marca do 6 kwietnia 2018r. w pozwanym (...) przeprowadzana była pełna inwentaryzacja, przy czym z uwagi na brak ksiąg rachunkowych, komisja ustalała stany początkowe aktywów i pasywom na podstawie istniejących w (...) dokumentów źródłowych ( zeznania świadków: B. W., B. O., K. P. (1) k.67v-68).

Po rozwiązaniu z powódką stosunku pracy na stanowisku głównej księgowej zatrudniana została od maja 2018r. J. K. (1), która od momentu jej zatrudnienia zaczęła prowadzić na bieżąco dokumentację księgową, ale także musiała wprowadzać do systemu komputerowego dokumenty księgowe od stycznia 2018r. ( zeznania świadka J. K. (1) k.310v-311). Obecnie w księgowości pozwanego (...), oprócz głównej księgowej, pracuje jeszcze jedna pracownica jako księgowa ( zeznania świadków: J. K. (1), B. W., D. S. (1) ).

Nowy program komputerowy księgowy zakupiony przez pozwany (...) został wdrożony przez nową główną księgową po jej zatrudnieniu tj. w maju 2018r. ( zeznania świadków: D. S. (1), J. K. (1)).

Wynagrodzenie powódki stanowiło kwotę (...) zł (k.27).

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Roszczenie powódki, zasądzenia na jej rzecz od pozwanego (...) odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie z nią umowy o pracę, jest nieuzasadnione.

Na wstępie podnieść należy, że rozwiązanie umowy o pracę w trybie przewidzianym w art 52 kp jest najbardziej dotkliwą sankcją przewidzianą w kodeksie i winno więc być stosowane tylko w wyjątkowych okolicznościach i z ostrożnością. Musi być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na złej woli lub rażącym niedbalstwie. Zgodnie z brzmieniem art 52 § 1 pkt. 1 kp w razie ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych pracodawca może rozwiązać umowę o pracę z pracownikiem bez wypowiedzenia z jego winy i istnienie właśnie winy po stronie pracownika jest bezwzględnym warunkiem dopuszczającym możliwość zastosowania przez pracodawcę tego właśnie sposobu rozwiązania stosunku pracy. Ustawodawca nie sprecyzował w Kodeksie pracy pojęcia zawinionego naruszenia obowiązków pracowniczych. Sąd Najwyższy przyjął, że winę można przypisać pracownikowi wówczas, gdy świadomie dopuszcza się czynu, jak również gdy pracownik, mając świadomość szkodliwości skutku swojego postępowania, celowo do niego zmierza lub co najmniej na ów skutek się godzi. W zakresie normy zawartej zakresie art. 52§ 1 pkt. 1 kp będą się zatem mieściły jedynie czyny, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie, zaś przy ocenie czy miało miejsce takie zachowanie pracownika, trzeba brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące mieć wpływ na osąd w charakterze zawinienia (wyr. SN z 02.06.1997 r., I PKN 193/97, wyr. SN z 9 grudnia 1976r. w sprawie IPRN 111/76). Ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 52§1 kp musi być spowodowane przez pracownika świadomie, w sposób przez niego zawiniony i stanowić zagrożenie dla interesów pracodawcy (wyrok s.apel. w Warszawie II APa 103/04). Ocena czy dane naruszenie jest ciężkie, zależy od okoliczności każdego indywidualnego przypadku. W wyroku z dnia 9 lipca 2009 r. w sprawie II PK 46/09 Sąd Najwyższy podniósł, że w pojęciu "ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych" mieszczą się trzy elementy. Są to: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. W wyroku z dnia 28 czerwca 2012r.w sprawie II PK 285/11 Sąd Najwyższy podniósł, iż ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 1 k.p. ma miejsce wówczas, gdy w związku z określonym zachowaniem (działaniem lub zaniechaniem) naruszającym podstawowe obowiązki pracownicze można pracownikowi zarzucić winę umyślną lub rażące niedbalstwo. Jeżeli sprawca przewiduje wystąpienie szkodliwego skutku i celowo do niego zmierza lub co najmniej się nań godzi, można mu przypisać winę umyślną. Jeżeli natomiast przewiduje możliwość nastąpienia szkodliwego skutku, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że zdoła go uniknąć, lub też, gdy nie przewiduje możliwości jego wystąpienia, choć może i powinien go przewidzieć, jego postępowaniu można przypisać winę nieumyślną w postaci lekkomyślności - w pierwszej sytuacji i niedbalstwa - w drugim wypadku. Rażące niedbalstwo mieszczące się - obok winy umyślnej - w pojęciu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych jest wyższym od niedbalstwa stopniem winy nieumyślnej. Niedbalstwo określa się jako niedołożenie należytej staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (art. 355 § 1 k.c.). Przez rażące zaś niedbalstwo rozumie się natomiast niezachowanie minimalnych (elementarnych) zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji. O przypisaniu pewnej osobie winy w tej postaci decyduje zatem zachowanie się przez nią w określonej sytuacji w sposób odbiegający od miernika staranności minimalnej. O istnieniu tej winy wnioskuje się na podstawie całokształtu okoliczności związanych z zachowaniem pracownika. Jak podniósł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 lutego 2008 r. w sprawie II PK 162/07 (OSNP 2009, nr 7-8 poz. 98), bezprawność zachowania nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1, jeżeli stosunek psychiczny pracownika do skutków postępowania określony jego świadomością nie wskazuje ani na winę umyślną, ani na rażące niedbalstwo.

Przenosząc cytowane wyżej orzecznictwo Sądu Najwyższego i rozważania, które tut. sąd w całości podziela na realia przedmiotowej sprawy, uznać należy, iż decyzja pozwanego pracodawcy podjęta w dniu 3 kwietnia 2018r. o natychmiastowym rozwiązaniu z powódką stosunku pracy na podstawie art. 52 §1 pkt1 kp jest uzasadniona, gdyż zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na uznanie, że o działaniu powódki jako głównej księgowej pozwanego (...), stwierdzonym w toku kontroli przeprowadzonej przez inspektorów R. w okresie od 12 grudnia 2017r. do 12 stycznia 2018r., ale też i o zachowaniu powódki zaprezentowanym przez nią po tej kontroli, można powiedzieć, iż stanowi ono naruszenie przez nią jej podstawowych obowiązków pracowniczych przypisanych stanowisku głównej księgowej i to w sposób ciężki, z naruszeniem istotnych interesów pracodawcy.

Na wstępie podnieść należy, iż zgodnie z art. 52 §2 kp pracodawca może podjąć decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę w tym trybie w terminie miesięcznym, biegnącym od momentu uzyskania informacji przez pracodawcę o okolicznościach uzasadniających taki sposób zakończenia stosunku pracy, przy czym informacje te powinny być w dostatecznym stopniu wiarygodne. Uzyskanie przez pracodawcę odpowiednich wiadomości – jako moment rozpoczęcia biegu terminu do rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z jego winy – może wymagać nie tylko informacji o zachowaniu pracownika, ale także czasu niezbędnego do oceny skutków tego zachowania ( np. wyr. SN z 16.2.2017 r. w sprawie II PK 372/15). Pracodawca bowiem, rozwiązując umowę o pracę w trybie art 52kp, dokonuje czynności, za którą ponosi odpowiedzialność (zwłaszcza w razie braku okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy w takim trybie). Tak więc zarówno w interesie pracownika, jak i pracodawcy powinna leżeć możliwość dokładnego sprawdzenia przez pracodawcę wiadomości pozyskanych na temat zachowania się pracownika oraz ich weryfikacji (wyrok z dnia 26 marca 1998 r. w sprawie I PKN 5//98). Postępowanie sprawdzające i jego sprawność należy odnieść do zachowania osoby uprawnionej do rozwiązania umowy o pracę, mając na względzie, że przyczyna uzasadniająca rozwiązanie umowy o pracę musi być niewątpliwa a pracodawca musi mieć dostateczną wiedzę o ciężarze naruszenia podstawowych obowiązków służbowych (uzasadnienia wyroków z dnia 19 sierpnia 1999 r. w sprawie I PKN 188/99 i z dnia 5 lipca 2002 r. w sprawie I PKN 389/01). Zatem uzyskanie przez pracodawcę odpowiednich wiadomości - jako moment rozpoczęcia biegu terminu do rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z jego winy - może wymagać nie tylko informacji o zachowaniu pracownika, lecz także czasu niezbędnego do oceny skutków tego zachowania (wyrok z dnia 14 kwietnia 2015 r. w sprawie II PK 146/14). Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy, ale nieuwzględnienie roszczenia pracownika przed sądem z tytułu wadliwego rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w oparciu o regulację z art. 8 kp wchodzi w rachubę dopiero wówczas, gdy się okaże, że wprawdzie pracodawca naruszył termin z art. 52 § 2 KP, ale żądanie pozwu pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego lub społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa.

W przedmiotowej sprawie, poza sporem jest iż w trakcie prowadzanego przez inspektorów R. w okresie od 12 grudnia 2017r. do 12 stycznia 2018r. kontroli, p.o. kierownika pozwanego (...) uzyskiwał na bieżąco informacje o ujawnionych w trakcie kontroli nieprawidłowościach w funkcjonowaniu (...), także i w zakresie, którym zajmowała się powódka i na bieżąco, w trakcie kontroli M. P. albo powódka lub inni odpowiedzialni pracownicy (...) składali inspektorom stosowne wyjaśnienia na piśmie. Właśnie jeszcze w trakcie trwania tej kontroli tj. w dniu 10 stycznia 2018r., p.o. Kierownika pozwanego Ośrodka (...) postanowił nałożyć na powódkę karę nagany za brak ksiąg głównych za lata 2014-2017 , o czym – jak sam napisał w tym piśmie, dowiedział się on w dniu 13 grudnia 2017r., a co zostało potwierdzone 29.12.2017r. podczas kontroli przeprowadzonej w Ośrodku przez Regionalną Izbę Obrachunkową. Protokół z tej kontroli w wersji roboczej został M. P. przekazany przez inspektorów w dniu 12 stycznia 2018r. i w tej roboczej wersji, podobnie jak i w ostatecznie podpisanej przez inspektorów i przekazanej pracodawcy w dniu 2 marca 2018r. wersji, wskazywał min. na uchybienia za które – w ocenie inspektorów R., odpowiedzialna była główna księgowa, a więc w ocenie sądu, już w dniu 12 stycznia 2018r. wiarygodne informacje o nieprawidłowościach w pracy powódki znane były kierownikowi M. P. i już od tego momentu mógł weryfikować, czy te stwierdzone przez inspektorów uchybienia należy w istocie przypisać powódce i czy w takiej sytuacji należy z powódką rozwiązać stosunek pracy. W ocenie sądu, rodzaj stwierdzonych przez inspektorów uchybień w pracy powódki był na tyle konkretny, że już od tej daty, gdy pracodawca otrzymał roboczą wersję tego protokołu, uzyskał on odpowiednie, wiarygodne wiadomości o naruszeniach obowiązków pracowniczych przez powódkę i był to moment rozpoczęcia biegu terminu do rozwiązania z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia z jego winy.

W szczególności, w treści tego protokołu wskazane były takie uchybienia, za które – według inspektorów R., odpowiedzialna była główna księgowa, które potem pozwany pracodawca wskazał w treści oświadczenia woli z dnia 3 kwietnia 2018r. o rozwiązaniu z powódką stosunku pracy jako konkretne naruszenia przez nią jej obowiązków pracowniczych i były to zarzuty: 1/brak wydruku księgowego z systemu komputerowego na potwierdzenie czynności księgowania na komputerowym systemie księgowym, brak trwałego zamknięcia księgowego lat 2014, 2015, 2016 – ksiąg głównych, 2/ nierzetelne prowadzenie zapisów w kartach wydatków ( np. w 2016r. brak dwóch list wypłat świadczeń rodzinnych), 3/ prowadzenie zapisów kartach wydatków oraz kartach dochodów w sposób nietrwały ( ołówkiem), 5/ niestosowania się do przepisów wewnętrznych (...) tj. „Polityki rachunkowości” wprowadzonej zarządzeniem nr (...) Kierownika (...): dokonywanie rocznych odpisów amortyzacyjnych wartości składników majątkowych o wartości niższej niż 3.500 zł, ujmowanie w ewidencji analitycznej pozostałych środków trwałych składników majątkowych poniżej 300 zł.

Jak wyżej podniesiono, o naruszeniu przez powódkę tych konkretnie obowiązków pracowniczych, pozwany pracodawca miał wiedzę wiarygodną – według sądu, najpóźniej od dnia 12 stycznia 2018r. Zatem to oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu z powódką stosunku pracy z przyczyn wskazanych w pkt 1,2,3 i 5 pisma zostało złożone po upływie tego terminu z art. 52§2 kp, który rozpoczął swój bieg – jak wyżej podniesiono, od dnia 12 stycznia 2018r.

Należy jednak stwierdzić, że prawdopodobnym jest, iż pozwany pracodawca, mimo stwierdzonych podczas kontroli R. uchybień w pracy powódki, nie miał zamiaru rozwiązywać z nią stosunku pracy, miał zaś wolę, aby powódka, po tym, gdy zarówno M. P., jak i powódka zapoznali się w dniu 12 stycznia z wersją roboczą tego protokołu, przystąpiła niezwłocznie do naprawiania swoich błędów wskazanych przez inspektorów oraz aby przystąpiła do odtworzenia danych księgowych za okres 2014-2017, które zostały utracone w systemie komputerowym, a wydruków tych danych powódka nie wykonała. Tymczasem postępowanie powódki po 12 stycznia 2018r. było, w ocenie sądu, co najmniej nieprawidłowe, wręcz naganne. W ocenie sądu, należy odnieść się do niektórych uchybień, za które odpowiedzialna była główna księgowa, wskazanych w treści protokołu R., które potem zostały umieszczone w piśmie rozwiązującym z powódką umowę o pracę, a konkretnie do zarzutu niewykonywania przez powódkę wydruków księgowych z systemu komputerowego na potwierdzenie czynności księgowania na komputerowym systemie księgowym i brak trwałego zamknięcia księgowego lat 2014, 2015, 2016 – ksiąg głównych. Przede wszystkim podnieść należy, że powódka miała swój zakres obowiązków przydzielonych jej przez pracodawcę, a zapisy jej obowiązków są zgodne z ustawą z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości ( t.j. Dz.U. z 2019r. poz.351). W szczególności, w zakresie obowiązków powódka miała zapisane- zgodnie z art. 4 ust 5 ustawy o rachunkowości, prowadzenie księgowości Ośrodka zapewniającej rejestrowanie wszystkich operacji finansowych tj. dziennika głównego, karty wydatków, karty dochodów. Do podstawowych obowiązków każdego księgowego zalicza się właśnie prowadzenie ksiąg rachunkowych na podstawie dowodów księgowych, w sposób zgodny z ustawą o rachunkowości, która określa, że księgi muszą być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco. Księgi rachunkowe stanowią bowiem podstawę sporządzania sprawozdań finansowych i innych raportów. Zgodnie zaś z art. 13 ust 6 tej ustawy, przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych czyli dziennika, księgi głównej przy użyciu komputera, księgi te należy wydrukować nie później niż na koniec roku obrotowego. Za równoważne z wydrukiem uznaje się przeniesienie treści ksiąg rachunkowych na informatyczny nośnik danych, zapewniający trwałość zapisu informacji, przez czas nie krótszy od wymaganego dla przechowywania ksiąg rachunkowych.

Powódka zaś, jak sama zeznała, miała świadomość treści tego przepisu, a jednak pomimo tak jasno brzmiącego zapisu ustawy, nie drukowała dokonanych przez siebie zapisów treści tych ksiąg, co oczywiście stanowi naruszenie jej obowiązków jako głównego księgowego. Powódka podnosiła, iż miała ona zbyt dużo obowiązków i z braku czasu nie dokonywała tych wydruków. Na pewno można dać wiarę jej zeznaniom, że miała duży zakres obowiązków, bo obecnie tj. już po rozwiązaniu z powódką stosunku pracy, sprawami księgowymi zajmują się w (...) dwie osoby. Także i świadkowie: A. Z. (k.34v) i Ł. Ż. (k.298v-299) wskazywali, że powódka zostawała często dłużej w pracy z uwagi na dużą ilość pracy. Jednakże, w ocenie sądu, powódka mimo dużego zakresu obowiązków, nie mogła zaniedbać wypełnianiu swoich kardynalnych obowiązków przypisanych stanowisku głównego księgowego. Główny księgowy nie jest bowiem zwykłym pracownikiem, a jak wyżej podniesiono, jego obowiązki i zadania określa ustawę z 29 września 1994 r. o rachunkowości. W księgowości obowiązuje zasada, że zapisy księgowe muszą odzwierciedlać prawdziwe zdarzenia (podstawy księgowania). Księgowy nie może zaniechać wykonania obowiązku właściwego księgowania. W księgowości nie ma księgowania „na niby” i niedopuszczalne jest zaniechanie księgowania. Księgowanie zgodnie z art 23-25 ustawy o rachunkowości musi być na bieżąco, prawidłowe i rzetelne.

Powódka nie mogła też zaniedbać swojemu kardynalnemu z wynikającemu z art. 13ust 6 ustawy o rachunkowości, bo brak wydruku księgowego z systemu komputerowego na potwierdzenie czynności księgowania na komputerowym systemie księgowym, brak trwałego zamknięcia księgowego lat 2014, 2015, 2016 – ksiąg głównych, jest poważnym uchybieniem. W sytuacji zaistniałej w pozwanym (...) tj. w sytuacji, gdy zapisane w systemie komputerowym dane księgowe nieoczekiwanie zniknęły, to właśnie gdyby istniał wydruk księgowy z systemu komputerowego na potwierdzenie czynności księgowania na komputerowym systemie księgowym za lata 2014-2017, to nie trzeba byłoby od obecnie innych pracowników. Podkreślić w tym miejscu należy, że powódka, w ocenie sądu, zupełnie niefrasobliwie podeszła do sytuacji, gdy we wrześniu 2017r. stwierdziła, że nie ma w systemie komputerowym zapisów odnośnie prowadzonych przez nią w systemie ksiąg i nie ma też wydruków tych ksiąg rachunkowych ( bo ich nie wykonywała w żadnym roku począwszy od roku 2014), bo nie powiadomiła o tym niezwłocznie kierownika (...), który przecież - zgodnie z art. 4 ust 5 ustawy o rachunkowości ponosi odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości określonych ustawą, w tym z tytułu nadzoru, również w przypadku, gdy określone obowiązki w zakresie rachunkowości zostaną powierzone innej osobie. Zauważyć należy, że powódka po stwierdzeniu przez siebie w dniu 8 wrześniu 2017r. braku ksiąg w systemie, to nie wprowadzała ona zdarzeń księgowych zaistniałych po tej dacie do systemu komputerowego, ani też nie prowadziła w tym czasie zapisów ręcznych w księdze głównej, co znowu jest zachowaniem nieodpowiedzialnym ze strony głównego księgowego, który przecież odpowiada za bieżące, prawidłowe i rzetelne księgowanie, a zaniechanie księgowania jest niedopuszczalne.

Także w ocenie sądu, inne uchybienie w pracy głównego księgowego wskazane w protokole R., które pracodawca też wskazał jako naruszenie przez powódkę w sposób ciężki jej obowiązków pracowniczych – dokonywanie w kartach wydatków i dochodów prowadzonych ręcznie zapisów w sposób nietrwały t.j. ołówkiem, znowu było wprost niezgodne z kardynalnymi zasadami księgowania, a więc pracy księgowego, zapisanymi art. 23 ust2 pkt 2 i art. 24 ust 4 pkt 1 ustawy o rachunkowości i znowu tłumaczenia powódki, iż z powodu przeciążenia obowiązkami nie poprawiała ona długopisem, po sprawdzeniu, uprzednio naniesionych ołówkiem zapisów, jest nieprzekonywujące.

Takie poważne uchybienia w pracy powódki w zakresie księgowania, w ocenie sądu, powinny spowodować, iżby powódka, po tej kontroli R. i jej wynikach wskazujących na uchybienia w funkcjonowaniu (...), także i w zakresie zadań którymi się zajmowała, przystąpiła do realnej próby naprawy tej sytuacji, a tymczasem jej działania po 12 stycznia 2018r. są zupełnie niezrozumiałe i wskazują, że powódka nie może dalej pracować na stanowisku księgowej (...). Powódka bowiem w pierwszej kolejności powinna była postanowić aby wykonywać swoje działania księgowe zgodnie z ustawą o rachunkowości, w szczególności art. 13 tej ustawy, czyli prowadzić księgi rachunkowe rzetelnie, na bieżąco wprowadzać dane księgowe do systemu komputerowego, a także, wobec tego, że nie było zapisów komputerowych i wydruków tych zapisów za lata 2014-2017, to oczywistym było, że powinna te księgi odtworzyć. Jeżeli nawet było tak jak twierdzi powódka, a nie ma na to dowodów, tj. że po styczniu 2018r. wprowadziła ona dane księgowe do nowego systemu księgowego komputerowego za okres od stycznia 2018r. aż do – jak twierdzi ok. 30 marca 2018r. i że po styczniu 2018r. ręcznie odtworzyła ona księgi główne za okres od stycznia 2017r. do lipca 2017r., ale gdy w dniu 30 marca 2018r. dowiedziała się, że nie dojdzie do rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron, to wtedy w emocjach skasowała dokonane przez siebie zapisy w systemie komputerowym, a odtworzone ręcznie księgi zniszczyła, to takie jej działanie jest nieprofesjonalne i wręcz zatrważające. Na pewno też takim działaniem – jeżeliby uznać, że takowe było, to działała na szkodę swojej firmy, bo potem ktoś inny musiał uzupełniać i odtwarzać te dane, które uprzednio wprowadziła powódka do systemu i odtworzyła ręcznie księgi. Jednakże w ocenie sądu, te twierdzenia powódki tj. że wprowadziła ona na bieżąco dane od stycznia 2018r. do 30 marca 2018r. do nowego systemu księgowego komputerowego oraz że ręcznie na piśmie odtworzyła księgi za okres od stycznia 2017r. do lipca 2017, które to zapisy następnie skasowała a księgi zniszczyła w emocjach, są zupełnie niewiarygodne, bo przecież nierealnym jest, aby choćby przeciętnie odpowiedzialny człowiek, a taką osobą z założenia jest księgowy, niszczyłby swoją pracę i kasowałby zapisy dotyczące zdarzeń księgowych w komputerze, a zupełnie niewyobrażalnym jest, aby ktoś był w stanie zniszczyć fizycznie księgi prowadzone ręcznie. Te twierdzenia powódki są więc, w ocenie sądu, niewiarygodne i wobec tego uznać należy, że powódka po prostu, po zakupieniu nowego programu komputerowego nie wprowadzała żadnych danych do systemu, znowu wbrew oczywistemu obowiązkowi, a jednocześnie poinformowała ona Skarbnika i zastępcę Skarbnika, że takowe dane wprowadza od stycznia 2018r. w nowym programie. Pracodawca postawił powódce zarzut – w pkt 6 pisma rozwiązującego stosunek pracy, że świadomie podawała nieprawdę pracownikom Urzędu Miejskiego w R. tj. Skarbnikowi i Z-cy Skarbnika o zaksięgowaniu w nowym programie księgowym miesiąca stycznia, lutego oraz marca 2018r. na bieżąco, a także zaksięgowaniu roku 2017 do miesiąca lipca, a w dniu 20.03. 2018r. stwierdzono brak takich zapisów. Powódka twierdzi, że na dzień 20 marca 2018r. te zapisy były, a także, że tego dnia były też odtworzone przez nią ręcznie księgi roku 2017 do miesiąca lipca; jednak są to twierdzenia gołosłowne i jak wyżej podniesiono, w ocenie sądu, absolutnie niewiarygodne. Jeżeli takowe zapisy byłyby w systemie w dniu 20 marca 2018r.- jak twierdzi powódka, to w ocenie sądu, wtedy gdy M. P. przyszedł do powódki i ją - na prośbę min. Burmistrza R. poprosił o wydrukowanie dokonanych w nowym programie zapisów księgowych za styczeń i luty 2018r., to powódka, bez względu na to czy uważała, że są to dokumenty księgowe czy tylko wersja robocza, to winna zapisy, które wprowadziła do systemu wydrukować, na potwierdzenie, że pracuje w nowym programie. Natomiast faktem jest, że tych zapisów w nowym systemie komputerowym dotyczących zdarzeń z roku 2018 nie było w momencie podejmowania decyzji o rozwiązaniu z powódką stosunku pracy, jak też i nie było ręcznie odtworzonych zapisów w księgach odnośnie roku 2017. Tymczasem, jak już wyżej podnoszono, według ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe muszą być prowadzone na bieżąco, czyli musi być tak aby zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej były sporządzane przynajmniej za poszczególne okresy sprawozdawcze, jednak nie rzadziej niż na koniec miesiąca, w terminie umożliwiającym sporządzenie obowiązujących jednostkę sprawozdań finansowych (i deklaracji podatkowych) oraz dokonania rozliczeń podatkowych. Zatem stwierdzić należy, że powódka nadal umyślnie naruszała przepisy ustawy o rachunkowości. Należy też podnieść, że powódka podała, iż wprowadziła ona do nowego systemu dokumenty księgowe w wersji roboczej, ale jej zdaniem, nie można powiedzieć, że księga główna była prowadzona, bo nie została ona przeszkolona w obsłudze tego nowego programu. Takie twierdzenia powódki nie zasługują na akceptację, bo obowiązkiem powódki było prowadzenie ksiąg rachunkowych i jeżeli według niej, nie potrafiła tego zrobić w formie komputerowej, to należało prowadzić je ręcznie. Jak zgodnie zeznali świadkowie: Skarbnik Gminy D. S. i zastępca Skarbnika Gminy B. W., gdy po zakupieniu przez (...) nowego programu księgowego zapytali powódkę, czy księguje ona już elektronicznie w tym nowym programie komputerowym księgowym, to powódka potwierdziła, że księguje już w nowym programie. Jak już wyżej podniesiono, sąd nie dał wiary zeznaniom powódki, że wprowadziła ona dane księgowe do nowego sytemu za okres od stycznia 2018r., a potem je wykasowała, bo jak wyżej podniesiono, są one niewiarygodne, a więc uznać należy, że powódka wtedy świadomie podała tym osobom tj. skarbnikowi gminy i jego zastępcy, czyli osobom, które przecież są też głównym księgowym budżetu gminy, w tym i jednostek budżetowych gminy, nieprawdę. Zauważyć należy, że jeżeli byłoby tak jak zeznała powódka tj. że wprowadziła ona za ten okres tylko dane księgowe, ale ich nie księgowała, bo nie była w zakresie nowego programu przeszkolona, to winna wtedy skarbnikowi gminy i jego zastępcy, które pytali ją o to, czy księguje w nowym programie, powiedzieć że tego tak naprawdę nie robi, bo nie jest przeszkolona, a jak zgodnie zeznali świadkowie B. W. i D. S., oni pytali wtedy powódkę o to, czy księguje w nowym systemie. Także skoro - według powódki, ona tylko wprowadzała dane księgowe ale to nie znaczy, że je księgowała, to taka sytuacja świadczy o tym, że powódka w dalszym ciągu, wbrew obowiązkom wynikającym z ustawy o rachunkowości, nie prowadziła ksiąg rachunkowych od stycznia 2018r.

Zatem w ocenie sądu, zarzut ten postawiony powódce w pkt 6 pisma rozwiązującego stosunek pracy tj. że świadomie podawała nieprawdę pracownikom Urzędu Miejskiego w R. tj. Skarbnikowi i Z-cy Skarbnika o zaksięgowaniu w nowym programie księgowym miesiąca stycznia, lutego oraz marca 2018r. na bieżąco, a także zaksięgowaniu roku 2017 do miesiąca lipca, a w dniu 20.03. 2018r. stwierdzono brak takich zapisów, w kontekście całokształtu sprawy tj. rodzaju uchybień w pracy powódki stwierdzonych podczas kontroli R. i zachowania powódki po styczniu 2018r., jest jej postawiony zasadnie, a zachowanie powódki w zakresie wykonywania przez nią obowiązków głównej księgowej, zaprezentowane przez nią po styczniu 2018r. było nieprawidłowym, bezprawnym, nieodpowiedzialnym działaniem, umyślnie nadal naruszającym interes pracodwacy.

Podnieść bowiem należy, że uzasadnioną przyczyną rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. nie musi być jedynie zawinione uchybienie pracownicze wywołujące istotną szkodę majątkową w mieniu pracodawcy. Taką przyczyną może być także zawinione działanie pracownika powodujące zagrożenie interesów pracodawcy. Interesu pracodawcy nie można przy tym sprowadzać jedynie do szkód majątkowych oraz interesu materialnego. Jak już wyżej podniesiono, powódka nie prowadząc ksiąg w nowym systemie komputerowym zakupionym z jej i Kierownika (...) inicjatywy, a informując Skarbnika i Z-cy Skarbnika Gminy że robi to, świadomie podała im nieprawdę. Także powódka nie informując przełożonego, że w żadnej postaci, wbrew obowiązkom z ustawy o rachunkowości, nie prowadzi ksiąg rachunkowych od stycznia 2018r. a także że nie naprawiając sytuacji którą sama wytworzyła tj. że nie wykonywała ona wydruków zapisów z ksiąg prowadzonych komputerowo za lata 2014-2017, w rażący sposób zlekceważyła zalecenia pokontrolne, w dalszym ciągu wykonywała swoje obowiązki księgowej wbrew podstawowej zasadzie zawartej w art. 13 ust 6 ustawy o rachunkowości i tym samym narażała pracodawcę na dalsze prowadzenie księgowości (...) w sposób niezgodny z ustawą o rachunkowości.

Także i zachowanie powódki, polegające na niewykonaniu polecenia pracodawcy, który zobowiązał ją w lutym 2018r., aby ona na piśmie w terminie do 28 lutego 2018r. odniosła się i wyjaśniła wskazaną w protokole R. nieprawidłowość odnośnie wykazania przez nią danych w sprawozdaniu Rb-28S, a konkretnie stwierdzenia przez kontrolerów, że łączna kwota wydatków wynikających z karty wydatków oraz list wypłat i wyciągów bankowych z 30.12.2016r. stanowiła kwotę o (...)mniejszą niż to wykazano w sprawozdaniu, stanowi jaskrawe lekceważenie poleceń przełożonego. To zachowanie powódki stanowiło zarzut postawiony powódce w pkt 4 pisma rozwiązującego stosunek pracy. Powódka tego polecenia nie wykonała, co znowu jest lekceważącym podejściem nie tylko do przełożonego, ale i do przedmiotu tej sprawy, tym bardziej, że sprawa tej różnicy i źle rozliczonej dotacji mogła - co sama przyznała powódka w swoich zeznaniach, spowodować dla pozwanego (...) konsekwencje.

Odnieść się należy jeszcze do zarzutu sformułowanego przez pracodawcę w pkt 7 pisma rozwiązującego stosunek pracy - na podstawie inwentaryzacji pełnej przeprowadzonej w (...) w R. stwierdzono w dniu 22.03.2018r. nierzetelne sporządzenie sprawozdania za grudzień 2017r. w którym wykazano wypłatę świadczenia rodzinnego, która faktycznie nastąpiła w lutym 2018r., co potwierdza nierzetelność księgową. W ocenie sądu, pozwany pracodawca nie przedstawił dowodów, iż powódka w taki sposób nierzetelnie księgowała oraz że ten rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych nosił walor ciężkości. W tym zakresie sąd dał wiarę zeznaniom powódki, że jeżeli chodzi o ten konkretny przypadek, to na liście wypłat za grudzień 2017r., sporządzanej przez innego pracownika (...), przewidziana była wypłata świadczenia rodzinnego w wysokości 248 zł dla jednego ze świadczeniobiorców, ale kwota ta wtedy nie była wypłacona, nastąpił zwrot, bo był wskazany niewłaściwy numer rachunku bankowego a w takiej sytuacji faktyczna wypłata tego świadczenia nastąpiła w lutym 2018r. Zatem wydaje się że naruszenia obowiązków pracowniczych przez powódkę w tej sprawie nie ma.

Natomiast, jak już wyżej podniesiono, w ocenie sądu, sposób wykonywania przez powódkę obowiązków głównej księgowej tj. fakt, iż powódka jako główna księgowa wprost nie stosowała podstawowych zasad księgowania, a przecież została w zobligowana w treści zakresu czynności do wykonywania swojej pracy zgodnie min. z przepisami ustawy o rachunkowości, a także jej zachowanie po styczniu 2018r., pozwala z całą stanowczością stwierdzić, że w pracy powódki jako głównej księgowej występował także po styczniu 2018r. brak staranności, sumienności oraz wadliwe prowadzenie spraw księgowych- co pracodawca wpisał w pkt 8 pisma rozwiązującego stosunek pracy. W konsekwencji zaś pracodawca mógł oczywiście utracić do powódki zaufanie. Utrata zaufania musi wiązać się zawsze z takim zachowaniem pracownika, które może być obiektywnie oceniane jako naganne, przy czym obiektywna naganność zaufania pracownika jako podstawa utraty do niego zaufania ze strony pracodawcy musi być oceniana w kontekście wszelkich okoliczności faktycznych (por: SN w wyroku z dnia 25 listopada 1997 r. w sprawie I PKN 385/97). W konsekwencji, powodem utraty zaufania do pracownika, koniecznego z uwagi na rodzaj wykonywanej przez niego pracy, która sprawia, że pracodawca nie może go nadal u siebie zatrudniać, może być zawinione naruszenie obowiązków pracowniczych istotnych z uwagi na określone właściwości umówionej pracy. Wadliwe księgowanie, które trwało i nie było poprawiane przez główną księgową może być podstawą rozwiązania umowy bez wypowiedzenia z jej winy. Pracodawca może stosować art. 52 § 1 pkt 1 KP także wtedy, gdy zawinione działanie pracownika powoduje tylko zagrożenie jego interesów. Ciężkie i zawinione naruszenie podstawowych obowiązków nie występuje tylko wtedy, gdy wystąpi konkretny skutek (szkoda). Nie musi być tak, że dopiero sankcja za naruszenie przepisów o rachunkowości czy podatkowych warunkuje przyczynę rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Samo zagrożenie interesów pracodawcy może powodować utratę zaufania pracodawcy i stanowić podstawę rozwiązania umowy o pracę w szczególnych trybie. Pracodawca nie ma on natomiast obowiązku tolerowania umyślnego naruszania podstawowych obowiązków przez pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2016 r. w sprawie II PK 37/15).

Jak już wyżej podniesiono, ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 52§1 pkt1 kp musi być spowodowane przez pracownika świadomie, w sposób przez niego zawiniony i stanowić zagrożenie dla interesów pracodawcy. Winę zaś można przypisać pracownikowi wówczas, gdy świadomie dopuszcza się czynu, jak również gdy pracownik, mając świadomość szkodliwości skutku swojego postępowania, celowo do niego zmierza lub co najmniej na ów skutek się godzi. O zachowaniu powódki, które prezentowała ona po 12 stycznia 2018r., a więc po tym, gdy zarówno ona jak i pracodawca uzyskali potwierdzone informacje, iż w ocenie inspektorów R., powódka jako główna księgowa przy wykonywaniu swoich obowiązków pracowniczych zawartych w jej zakresie czynności naruszała ona obowiązujące przepisy ustawy o rachunkowości, można powiedzieć, iż w dalszym ciągu było takie, że naruszało ono dalej obowiązki pracownicze przypisane stanowisku głównego księgowego i to świadomie.

W kontekście takiego zachowania powódki, konkretny zarzut postawiony jej przez pracodawcę w pkt 6 pisma rozwiązującego stosunek pracy - że świadomie podawała nieprawdę pracownikom Urzędu Miejskiego w R. tj. Skarbnikowi i Z-cy Skarbnika o zaksięgowaniu w nowym programie księgowym miesiąca stycznia, lutego oraz marca 2018r. na bieżąco, a także zaksięgowaniu roku 2017 do miesiąca lipca, a w dniu 20.03. 2018r. stwierdzono brak takich zapisów, jest - jak wyżej podniesiono, zarzutem postawionym powódce zasadnie, a takie świadome zachowanie powódki było nie tylko naganne, ale nosiło też znamiona ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.

Jak też już wyżej podniesiono, zeznania powódki słuchanej w charakterze strony co do tego, że po zakupie nowego programu wprowadzała ona na bieżąco dane do nowego systemu księgowego komputerowego za okres od stycznia 2018r. aż do ok. 30 marca 2018r. oraz że ręcznie na piśmie odtworzyła ona księgi za okres od stycznia 2017r. do lipca 2017, które to zapisy skasowała a księgi zniszczyła w emocjach, bo są one- jak wyżej podniesiono, zupełnie niewiarygodne i gołosłowne. Także sąd nie podzielił zeznań powódki, iż poinformowała ona B. W. i D. S. (1) o tym, że wprowadza ona dane do nowego programu, ale nie księguje, bo w tym zakresie jej zeznania są sprzeczne z zeznaniami świadków B. W. i D. S. (1), którzy zgodnie podali, iż ich pytanie do powódki brzmiało czy księguje ona w nowym systemie, a powódka potwierdziła. Zeznania świadków: B. W. i D. S. (1) zgodnie ze sobą opisują stan faktyczny, są także zgodne z zeznaniami świadka B. O., a zeznania tych świadków odpowiadają też treści notatki służbowej z 20.03.2018r. Zatem zeznania świadków B. W. i D. S. (1) i B. O. zasługują na obdarzenie ich wiarą.

Zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc w pozostałym zakresie - co do istotnych dla sprawy okoliczności, należy obdarzyć wiarą, bo nie są sprzeczne z zeznaniami przesłuchanych świadków.

Zeznania świadków: M. P. (1) i K. K. także są wiarygodne, odpowiadają treści protokołu z kontroli R.. Zeznania świadka Z. N. zostały obdarzone wiarą w całości, bo nie są kwestionowane przez żadną ze stron. Także i zeznania świadków: A. Z. i Ł. Ż.- co do istoty sprawy, należy obdarzyć walorem wiarygodności. Zeznania świadków: K. P. i J. K. (1) także zasługują na obdarzenie ich wiarą, bo nie są kwestionowane przez żadną ze stron, a także odpowiadają dokumentom złożonym do akt, a w szczególności – co odnośnie zeznań K. P., to zgodne są z protokołem z pełnej inwentaryzacji z dnia 6.04.2018r.

Reasumując więc, oceniając całokształt zachowania powódki jako głównej księgowej w okresie po 12 stycznia 2018r., to ponownie należy podkreślić, iż powódka nadal świadomie nie wykonywała swoich obowiązków jako głównej księgowej zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, lekceważąc wyniki kontroli przeprowadzonej przez R., czym w oczywisty sposób zagroziła interesom pracodawcy i spowodowała uzasadnioną utratę zaufania pracodawcy do niej.

W takiej sytuacji, pozwany pracodawca miał uzasadnione podstawy, aby podjąć decyzję o rozwiązaniu z powódką stosunku pracy w trybie art. 52 §1 kp, skoro powódka, mimo wykazanych jej w protokole R. poważnych uchybień w pracy księgowej, nadal świadomie naruszała przepisy ustawy o rachunkowości, lekceważyła polecenia przełożonego, a nadto podawała jeszcze nieprawdę Skarbnikowi Gminy. Zatem żądanie powódki, aby pozwany pracodawca wypłacił jej odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę absolutnie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wobec tego i na podstawie art. 56 kp sąd orzekł jak w sentencji.

O kosztach sąd orzekł w oparciu o art. 98 kpc przy uwzględnieniu §9 ust 1 pkt 1 i §15 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radcy prawnego ( Dz.U. z 2018r, poz. 265).